Pierwszym powojennym prezydentem Elbląga został Wacław Wysocki. Pochodził z Wileńszczyzny. Przed wojną, w 1934 r. pracował w Warsztatach Portowych Marynarki Wojennej w Gdyni. Do Elbląga przybył w dniach 26-27 marca oraz częścią Morskiej Grupy operacyjnej liczącej 32 osoby. 2 kwietnia 1945 r. mjr Mieczysław Borowiecki – Inspektor Okręgu Zachodniego Prus Wschodnich powierzył Wysockiemu obowiązki prezydenta miasta. W ocenie świadków pierwszych dni i miesięcy powojennych W. Wysocki był sprawnym gospodarzem miasta, który potrafił umiejętnie współpracować z władzami radzieckimi. Czynnikiem ułatwiającym Wysockiemu kontakty była dobra znajomość języka rosyjskiego i samych Rosjan. Jak już wspomniano pochodził z Wileńszczyzny, przez wiele lat mieszkał w Leningradzie, gdzie ukończył szkołę techniczną. Szybko nawiązał przyjazne stosunki z oficerami elbląskiego garnizonu radzieckiego, wśród których było wiele leningradczyków...

Trzecim powojennym prezydentem Elbląga był Ryszard Pstrokoński. Urodził się 3.04.1907 r. w Warszawie. W 1927 r. ukończył warszawskie Gimnazjum Humanistyczne im. J. Zamoyskiego. W latach 1927-1934 odbył studia lekarskie na Wydziale Uniwersytetu Warszawskiego, zaliczył także dwa lata studiów (1935-1936) na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Z zawodu był lekarzem. Przez rok pracował w II Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego UW, a następnie podjął studia na Politechnice Warszawskiej. Od 1937 r. pracował w warszawskiej rzeźni w dziale kontroli, a w latach 1938-1939 w Wojewódzkim Funduszu Pracy w Warszawie. Przed wojną był również współwłaścicielem warsztatu mechanicznego. W czasie kampanii wrześniowej służył w wojskach pancernych. Po jej zakończeniu został wywieziony w głąb ZSRR i do 6 lutego 1943 r. przebywał w sowieckich obozach i więzieniach. Po wyzwoleniu pracował w naukowej ekspedycji Leningradzkiego Instytutu jako technik – kreślarz oraz w stolicy jako lekarz. Jesienią 1943 r. został zmobilizowany do Armii Czerwonej, gdzie dowodził plutonem. 12 listopada 1943 r. jako ochotnik zgłosił się do I Korpusu polskiego, gdzie służył w 5 Samodzielnej pomorskiej Brygadzie Artylerii Ciężkiej. Przebył szlak bojowy aż do Łaby, pełniąc w stopniu podporucznika funkcję lekarza dywizjonu i starszego lekarza brygady...

Rhode Heinrich – urodził się 27 września 1701 r. w Elblągu. Ojciec jego Franciszek Adam Rohde w latach 1713-1720 sprawował urząd elbląskiego burmistrza, matką jego była Dorota córka burmistrza elbląskiego Rafaela Bogusława Nakielskiego. Heinrich Rohde w 1720 r. ukończył elbląskie gimnazjum. W 1721 r. w towarzystwie sekretarza elbląskiej Rady Miejskiej Möllera udał się do Warszawy dla nauki języka polskiego i zaznajomienia się z prawem polskim. W tymże roku podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Krakowskim. Jednak już w następnym tj. 1722 r. przez Częstochowę, Wrocław, Legnicę i Zgorzelec odbył podróż, udał się do Lipska, a stamtąd do Halle, gdzie w miejscowym uniwersytecie studiował prawo i matematykę oraz uczył się języka francuskiego. Pod koniec 1724 r. wrócił do Lipska, gdzie u hrabiów Reuß na krótki okres objął funkcję ochmistrza dworu. Przez pół roku kontynuował studia prawnicze w Lejdzie, zwiedził w tym czasie Hagę, Amsterdam i Rotterdam. W 1725 r. wrócił do rodzinnego miasta, gdzie objął funkcję sekretarza Rady Miejskiej. W tymże roku reprezentował swe miasto na Sejmiku Generalnym w Malborku oraz Sejmie w Grodnie. Także w następnych latach brał udział w sejmikach Prus Królewskich i Rzeczypospolitej. Jako obserwator z ramienia Rady Miejskiej brał udział w elekcji Augusta III (1733 r.) Żonaty był dwukrotnie. Po raz pierwszy zawarł związek małżeński w 1728 r. z Marią, córką Henryka Horna, kupca i rajcy miejskiego, która zmarła w tym samym roku...

Urodził się 24.09.1572 r. w Elblągu, w znanej rodzinie burmistrzów. Syn Michała i Ewy Molckovia. Po ukończeniu miejscowego gimnazjum, jako stypendysta elbląski studiował filozofię, teologię i język hebrajski w Altdorfie, Lipsku , Frankfurcie nad Odrą i Lejdzie. Po powrocie do rodzinnego miasta został przez Radę Miejską zatrudniony na stanowisko kaznodziei w kościele NMP, a jego homilie wzbudzały duży aplauz. Dalszy rozwój młodego teologa wspierał pastor Bochmann, z inspiracji którego Meienreis wyjechał na studia na kalwiński uniwersytet w Leyden. Prowadził w latach 1600-1602 mały sztambuch (pamiętnik), którego dedykacje dają wyobrażenie o kręgach, w jakich się obracał oraz zawieranych przyjaźniach. Sztambuch zawiera 33 wpisy, z których kilka pochodzi jeszcze od starych elbląskich przyjaciół, m.in. syna rajcy – Johann’a Wilhelmiego, malborskiego diakona i nauczyciela w Gimnazjum Elbląskim – Joachima Wedlandt’a i miejskiego „fizyka” (miejskiego lekarza-medyka) dra J. A. Näfen’a. Sam właściciel pamiętnika podpisał się jako „Elbingensis Borussus”, co oznacza, iż wywodził się z Elbląga w Prusach. Na uniwersytet w Leyden w poczet studentów (ale na wydziale prawa), przyjęto jeszcze dwóch innych elblążan : Hansa von Bodeck'a i Andreasa Mohrenberga.

Adolph Phillips. Urodził się 2 lutego 1803 r. prawdopodobnie w Królewcu. Jego ojciec był kupcem londyńskim, zmarłym tam w 1820 r. Matka Eleonora Hay urodzona w 1783 r. w Królewcu, pochodziła ze szkockiej rodziny szlacheckiej. Jego siostra Adolfa była żoną elbląskiego landrata Carla Abramowskiego. Ukończył studia prawnicze, a następnie pełnił funkcję asesora w sądach Prus Górnych. Nie znany daty jego przybycia do Elbląga. W latach 1838 - 1843 był członkiem elbląskiej Rady Miejskiej oraz pełnił urząd syndyka i rajcy policyjnego. Po śmierci nadburmistrza Johana Lucasa Haase Rada Miejska powierzyła mu urząd nadburmistrza, który oficjalnie objął 30 stycznia 1844 r. Adolph nie był lubiany przez władze państwowe. Był przywódcą elbląskich liberałów. Między innymi z jego inicjatywy powstało w 1848 r. pismo „Elbinger Volksbote" o demokratycznym i liberalnym profilu, wydawane przez radnego elbląskiego Jakuba Riesen i grupy skupionej wokół Stowarzyszenia Ojczyźnianego (Vaterlandsverein). Mimo prośby Rady Miejskiej pruskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i król nie wyrazili zgodę na przedłużenie mu ustawowego czasu sprawowania urzędu do 12 lat....

Prawdopodobnie pochodził z rodziny mieszczan gdańskich. W 1380 był studentem uniwersytetu w Pradze, gdzie uzyskał stopień bakałarza (4 kwietnia 1381) i magisterium w 1385 r. ze sztuk wyzwolonych. Podjął również studia prawnicze, uwieńczone kolejnym tytułem. W okresie studiów należał do nacji polskiej. Po uzyskaniu tytułów naukowych wykładał na uczelni praskiej, pełniąc też w latach 90. XIV wieku funkcję rektora ołtarza Św. Krzyża w kościele Św. Mikołaja (na Kurzym Targu), tradycyjnie związanym z uniwersytecką bursą pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Przy świątyni tej istniała bursa dla studentów przybywających z Prus, a także dla pochodzących stamtąd wykładowców, którzy w tym kościele pełnili funkcje kapłańskie. W 1395, wspólnie z innymi duchownymi pruskiego pochodzenia, wystąpił do papieża z memoriałem w sprawie kanonizacji Doroty z Mątów....

Urodził się 25.10.1700 r. w Elblągu, ojciec jego – George Rogge był kupcem, członkiem elbląskiego cechu browarników oraz członkiem III ordynku. Samuel uczęszczał do Gimnazjum Elbląskiego, które ukończył w 1720 r. Tego samego roku podjął studia na uniwersytecie w Królewcu. Po roku wrócił do rodzinnego miasta (05.04.1721 r.), by po kilku dniach udać się do Halle, gdzie kontynuował studia prawnicze. Przez Lubekę, drogą morską, w lipcu 1724 r. wrócił do Elbląga. Tu w 1727 r. objął urząd notariusza w kancelarii Nowego Miasta. W 1730 r. ożenił się z Anną Dorotą – córką burmistrza Bartłomieja Meienreisa. Miał troje dzieci (synów) z których jeden zmarł w dzieciństwie...

Urodził się 13 września 1684 r. w Elblągu, ojciec jego, także Johann był członkiem III ordynku, pełnił funkcję pisarza w elbląskiej kancelarii, matka- Anna była córką kupca i członka III ordynku Zachariasza Tettelbacha. Gdy miał 3 lata zmarł mu ojciec. Uczęszczał do Gimnazjum Elbląskiego, a po jego ukończeniu w 1705 r. podjął studia prawnicze na uniwersytecie w Królewcu. W 1710 r. zmarła mu matka. Od tego czasu przebywał w domu Carla Friedricha Lauen – radcy dworu królewskiego w Królewcu i sędziego sądu apelacyjnego. Po ukończeniu studiów, w listopadzie 1715 r. wrócił do Elbląga, gdzie w roku następnym objął stanowisko pisarza w kancelarii miejskiej. W 1718 r. ożenił się z Elżbietą, wdową po Henryku Jacobsenie...

Urodził się 17 lutego 1601 r. w Elblągu. Jego ojcem był Teofil Helwing kupiec elbląski, matką Justyna, córka elbląskiego burmistrza Johanna Jungschultza. Matka zmarła gdy ukończył zaledwie rok życia, a jego wychowywaniem zajęła się babcia – żona ówczesnego burmistrza Georga Widera. Michał Helwing uczęszczał do Gimnazjum w Elblągu. W wieku 14 lat został wysłany do domu ówczesnego burmistrza Torunia, celem nauczania się języka polskiego. W 1618 r. wrócił do Elbląga, gdzie kontynuował naukę w miejscowym gimnazjum. W następnym roku podjął studia prawnicze na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. W 1623 r. powrócił do rodzinnego miasta i tym samym roku towarzyszył delegacji miejscowej na sejm do Warszawy, celem zapoznania się z prawami Rzeczypospolitej i obyczajami panującymi na dworze królewskim. Pod koniec tegoż roku udał się do Rostoku by kontynuować studia prawnicze. Ponieważ w mieście tym panowała zaraza – przez Wismar, Lubekę, Hamburg – udał się do Gröningen, gdzie przez jeden rok studiował prawo...

Rodzina Fuchs jest starą zasiedziałą rodziną elbląską z 16-wiecznymi tradycjami. Michał Fuchs urodził się w Elblągu w 1572 roku, ojcem jego był Dominik Fuchs – obywatel elbląski, matką – Urszula z domu Rautenberg. Ukończył Gimnazjum Elbląskie, poczym podjął studia na Uniwersytecie Królewieckim. Po odbytych studiach wyruszył w ośmioletnią podróż edukacyjną – jako opiekun Andrzeja, syna Rafała Leszczyńskiego – wojewody brzeskiego.