Herb Elbląga w postaci zbliżonej do używanej obecnie, tzn. z dwoma krzyżami pojawia się po raz pierwszy na pieczęci z 1357 r. Dopiero jednak od 1377 r. wizerunek tych dwóch krzyży ujęty zostaje w tarczę, co pozwala uznać go za przedstawienie herbowe...

Bałtyk od dawna przyciągał uwagę kupców angielskich jako obfity rynek zaopatrzenia w podstawowe dla gospodarki Anglii produkty żywnościowe, zwłaszcza zboże oraz surowce niezbędne do budowy angielskiej floty. Wśród bałtyckich surowców i półfabrykatów poszukiwanych przez stocznie angielskie do najważniejszych należało: drewno, len i konopie, liny okrętowe i przędza, żelazo oraz smoła i dziegieć...

Achenwallowie pochodzili z Newcastle, gdzie prowadzili handel z portami bałtyckimi. Ich pierwszy przedstawiciel pojawił się w Elblągu w 1614 roku. Nie opuścili oni Elbląga po likwidacji kantoru Kampanii Wschodniej, przyjęli obywatelstwo miejskie i stopniowo wrośli w miejscowe społeczeństwo. Trzech przedstawicieli tej rodziny pełniło funkcje w samorządzie miejskim. Jako pierwszy godność członka II Ordynku w latach 1667-1684 pełnił Gottlieb Tomasz Achenwall, profesor gimnazjum elbląskiego, następnie pastor. Kolejny członek tej rodziny – Michał był członkiem II Ordynku w latach 1703-1726, a w 1710 r. był wójtem. Jakub Achenwall wchodził w skład II Ordynku w latach 1751-1761, a w 1757 – przewodniczył jako wójt, w 1761 r. – został rajcą pełniąc urząd asesora, kompana Kamlarki wewnętrznej, kamlarza wewnętrznego, pana młyńskiego, pana wetowego, rybickiego...

Ród pochodził ze Szkocji i swą historią sięgał poł. XIV w. Karol (1576-1650), syn rajcy z miasta Dundee w młodzieńczych latach został wysłany do Gdańska na nauki zawodu kupieckiego. Po 14 latach nauki, Karol podjął działalność handlową na własny rachunek. Odwiedzał liczne kraje europejskie – utrzymując z wieloma miastami stosunki handlowe. Wraz z żoną Katarzyną w okresie wojny przeniósł się do Królewca. Po śmierci żony ze względu na trudności w wychowaniu licznego potomstwa (11 dzieci) wrócił do Gdańska. Zamieszkał u córki Katarzyny, a po jej śmierci u swego syna Karola zwanego starszym...

W zbiorach Archiwum Państwowego w Gdańsku przechowywany jest pochodzący z około 1760 r. herbarz patrycjatu elbląskiego „Armarium Elbingense oder Elbingschen Wappen Buch” autorstwa Johanna Heinricha Dewitza. Rękopis ten oprócz wstępu, przedmowy, rozdziału o stosowaniu godeł zawiera 222 herby wykonane w technice miedziorytniczej. Wśród nich oprócz herbów Polski, Prus Królewskich, Starego i Nowego Elbląga oraz angielskiej Kampanii Wschodniej znajduje się 217 herbów elbląskich patrycjuszy i osób zasłużonych dla miasta...

Tolckemit to stary elbląski ród patrycjuszowski. Ośmiu jego przedstawicieli w XVII i XVIII stuleciu pełniło funkcje i urzędy miejskie: sekretarza i pisarza rady miejskiej, rajcy, członka II Ordynku i jego wójta, rajcy nowomiejskiego...

Dewitz to stary ród pomorski. Do Elbląga Dewitzowie przybyli z Frankfurtu nad Odrą.

Protoplastą kupieckiej rodziny Fuchsów był marek Fuchs, od 1586 r. obywatel Elbląga. Pierwszym przedstawicielem tego rodu we władzach miejskich Elbląga był Johann, który w latach 1653-1667 zasiadał w II Ordynku, pełniąc w 1665 r. funkcję jej przewodniczącego, czyli wójta, a następnie w radzie miejskiej...

Zamehlowie, rodzina pochodzenia staropruskiego, osiadła w Elblągu od XVI wieku. Pierwszym przedstawicielem tego rodu, który zasiadł we władzach miejskich Elbląga był Jakub – członek II Ordynku w latach 1568-1590. Zamehlowie wnieśli znaczy wkład do dziejów pisarstwa elbląskiego...

Ta znakomita patrycjuszowska rodzina pochodzi ze Szwabii. W Elblągu pojawiła się w pierwszej połowie XVII stulecia.