Spośród elbląskich jubileuszy założenia miasta najhuczniej obchodzona była siedemsetletnia rocznica jego założenia, na co w dużej mierze wpłynęły względy propagandowo-ideologiczne. Była to pierwsza „okrągła” rocznica powstania Elbląga po Machtübernahme, dlatego tym silniej starano się podkreślić odwieczne związki miasta z niemieckością (stąd liczne odwoływanie się do symboliki krzyżackiej i hanzeatyckiej). Okolicznością sprzyjającą obchodom „z pompą” było też zauważalne od kilku lat ożywienie gospodarcze i rozkwit elbląskiego przemysłu, które pozostawały nie bez związku z militaryzacją kraju, jak również fakt, iż swoje „okrągłe” jubileusze obchodziły w tym roku ważne dla miasta zakłady i instytucje – stuletnią rocznicę zakłady przemysłowe Schichu’a oraz elbląska Szkoła Realna, od 1931 nosząca imię Heinricha von Plauen’a, natomiast stupięćdziesięcioletnią gazeta „Elbinger Zeitung”.

Pierwsza polowa XIX wieku to okres nowych, romantycznych prądów w muzyce niemieckiej i przemian w zakresie gustu i smaku muzycznego, które to powstawały w powiązaniu i na fali wielkich przemian i wstrząsów politycznych, społecznych i kulturalnych epoki Biedermeier i tak zwanej „ery przedmarcowej” (Vormärz). Powstało wiele wybitnych kompozycji dla męskich chórów, na przykład chór myśliwych z Fidelia Beethovena czy chór marynarzy z Latającego Holendra Wagnera. Pierwowzorem dla powstających wówczas stowarzyszeń śpiewaczych (w tym niewątpliwie także elbląskich) był założony w 1809 r. w Berlinie Zelterscher Liedertafel– od nazwiska założyciela Carla Friedricha Zeltera, który był bliskim przyjacielem J. W. Goethego. Zjawisko to przybrało formę „masowego ruchu muzycznego”, nacechowanego ideałami demokratyzmu i liberalizmu. Odkrywano na nowo zarówno muzykę niemieckojęzycznych klasyków, jak i niemiecką pieśń ludową. Wkrótce męskie chóry i stowarzyszenia śpiewacze zaczęły powstawać w całych Prusach. Jak twierdzi Waldemar Górski, Elbląg słynął w XIX wieku męskimi chórami (przynajmniej na szczeblu lokalnym), zauważając jednocześnie, iż był to nurt muzyki amatorskiej, „nie najwyższych lotów”.

W 1837 r. miasto obchodziło jubileusz 600lecia istnienia. Już 22 lutego 1837 r. w władze miasta skierowały do mieszkańców subskrypcję-zaproszenie do obchodów święta. Ogłoszono zbiórkę pieniężną na wystawienie pomnika na placu Fryderyka Wilhelma (od 1816 r., wcześniej Nowy Rynek), obecnie Plac Słowiański) i dokończenie brukowania placu. Każdy wspomagający to przedsięwzięcie miał otrzymać egzemplarz broszury napisanej przez rajcę Ferdynanda Neumanna (1791-1869), która dotyczyła najważniejszych wydarzeń w dziejach Elbląga. Dodajmy, że do wystawienia pomnika ostatecznie nie doszło. Posadzono natomiast 50-letni dąb. Program obchodów został przedstawiony przez magistrat i radnych w specjalnym druku kierowanym do mieszkańców. Ze względu na złą sytuację finansową miasta wydatki na obchody ograniczono do niezbędnego minimum, co w opinii władz zostanie ze zrozumieniem przyjęte przez elblążan (np. zamierzano zrezygnować z iluminacji).

Podwyżka cen artykułów mięsnych wprowadzona przez rząd 1 lipca 1980 r. w krótkim czasie stała się bezpośrednią przyczyną wybuchu strajków w całym kraju. W Elblągu pierwszymi zakładami strajkującymi w lecie 1980 r. były Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej (29 lipca) oraz Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania (4–7 sierpnia). Płacowy charakter protestu oraz brak ponadzakładowego komitetu koordynującego sprawił, że strajki lipcowe nie przyniosły przełomowych efektów. Kolejny sygnał niezadowolenia społeczeństwa z polityki gospodarczej rządu przyszedł do Elbląga z Gdańska, gdzie 14 sierpnia wybuchł strajk w Stoczni im. Lenina. Mimo że w tym okresie nie można jeszcze mówić o solidarności strajkujących załóg, to z całą pewnością zdarzenia w Gdańsku wpłynęły na podjęcie strajku płacowego w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Wodno-Kanalizacyjnym w Elblągu (15 sierpnia). Za początek zorganizowanej akcji strajkowej w Elblągu należy jednak uznać dopiero 18 sierpnia 1980 r. W tym dniu około godziny 7.30 całkowicie stanęła większość kluczowych zakładów miasta, m.in. Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne (WPK), Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania (MPO), Państwowa Komunikacja Samochodowa (PKS) i Fabryka Domów (FD EKB). Hasła głoszone przez elbląskie zakłady wskazywały na „solidarnościowy” oraz „płacowy” charakter strajków.

Na samym początku warto zastanowić się nad wartością poznawczą, jaką prezentują teleksy wysyłane z Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Elblągu do Komitetu Centralnego partii . Z całą pewnością są to źródła, które w suchy, szablonowy i systematyczny sposób (w najgorętszych dniach wysyłane były nawet co godzinę) dostarczają wielu bardzo szczegółowych informacji. Nie znaczy to jednak, że są one w pełni dokładne.

"Dni Elbląga" –coroczne święto miasta. Impreza łącząca historię Elbląga z jego współczesnością. Podczas obchodów odbywają się między innymi: koncerty plenerowe znanych polskich gwiazd, otwierane są nowe wystawy plastyczne i fotograficzne, prezentowane są popularne spektakle teatralne, festyny rekreacyjne i pokazy sztucznych ogni.