Czeski uczony, pedagog i myśliciel. Jego nazwisko nosi jedna z elbląskich ulic. Przebywał w Elblągu w latach 1642-1648 (pod koniec wojny trzydziestoletniej).

Fiedler (Fidler) Walery – urodził się w 1525 r. w rodzinie Feliksa, znanego poety szwajcarskiego, osiadłego w Gdańsku z powodu prześladowań religijnych w ojczyźnie. Wykształcenie zdobywał w rodzinnym Gdańsku, Królewcu i Bolonii (gdzie zresztą uzyskał tytuł doktora medycyny).

Niemiecko-angielski uczony i pedagog. Urodził się w Elblągu w 1622 r., pobierał nauki w gimnazjum w Brzegu, następnie studiował na Uniwersytecie w Królewcu. W 1628 r. opuścił Elbląg i wyjechał do Anglii (razem z kaznodzieją elbląskiej gminy anglikańskiej Johnem Dury’m, ich emigracja była spowodowana zawirowaniami wojny trzydziestoletniej). W Anglii ożenił się z Mary Burningham i został sekretarzem Cromwella.

Sendel Nataniel (1686-1757) – elbląski lekarz, członek towarzystw naukowych w Elblągu, Gdańsku, Królewcu i Wiedniu. Urodził się 29.08 jako syn Samuela - nauczyciela klas od VII do V oraz pomocnika kantora w Gimnazjum Elbląskim (zmarł w 1703 r.), przybysza z Arnstad w Saksonii. Nataniel pobierał nauki w miejscowym gimnazjum oraz Gdańsku pod opieką profesora Samuela Schelwiga, filozofa i teologa oraz profesora Jana Glosemeyera, medyka. Rozpoczęte studia w Gdańsku kontynuował w Wittenberdze i Halle, gdzie uzyskał 29.06.1712 r. tytuł dra medycyny na podstawie rozprawki „Dissertatio inauguralis medica, de causis praecipuis, effectum tragicorum In medicina…”(1712), napisanej pod kierunkiem profesora Georga Ernesta Stahla. Od 1713 r. aż do śmierci prowadził w Elblągu praktykę lekarską. Sprawował też urząd lekarza miejskiego, zwanego wówczas fizykiem. Za osiągnięcia w pracy naukowej otrzymał tytuł lekarza królewskiego. Pracę zawodową łączył z prowadzeniem badań naukowych. Współpracował z uczonymi Gdańska, Królewca i Wiednia, a szczególnie blisko z Janem Breynem. Wzrost liczby prac naukowych wiązał się także z powstaniem w Elblągu towarzystwa naukowego Societas Literaria , skupiające elitę naukową miasta. Należeli do nich : Jerzy Daniel Seyler, Natanael Sendel, Daniel Rittersdorff. To oni drukowali swoje prace naukowe u Samuela Preussa (drukarza elbląskiego). Sendel publikował rozprawki poświęcone medycynie i przyrodoznawstwu, zwłaszcza życiu owadów.

Woit Jakub – ( 1698-1764) – profesor Gimnazjum Elbląskiego, propagator systemu kopernikańskiego. Urodzony 30 lipca, w rodzinie Jana, profesora i Doroty z domu Wildfangin. Kształcił się w miejscowym gimnazjum, a następnie jako stypendysta elbląski w Królewcu i Lipsku. Studiował filozofię, teologię, prawo i matematykę. Studia ukończył zdobywając tytuł magistra na podstawie rozprawy „ De incrementis studiorum per Polonos ac Prussos…” Pol.8.II.394 Praca ta stanowi nawiązanie do elbląskich badań biobibliograficznych i świadczy o dobrej znajomości dziejów kultury i oświaty w Polsce. Wykształcenie wyniesione z Lipska uzupełniał w czasie podróży naukowych do Halle, Jeny i Wittenbergi. Od 21.04.1727 roku aż do śmierci był profesorem przedmiotów matematyczno-przyrodniczych w Gimnazjum Elbląskim. Zachowane programy nauczania i teksty dysput (lub tez) uczniowskich wskazują, iż Jakub starał się nauczać zgodnie z wymogami oświeceniowej pedagogiki. Chętnie posługiwał się przyrządami i modelami, które umożliwiały przeprowadzenie na lekcjach doświadczeń i obserwacji. Przyrządy zdobywał kupując je lub zamawiał u znakomitego mechanika i konstruktora J. P. Enderscha. Właśnie dzięki niemu szkoła otrzymała model systemu słonecznego zgodny z teorią Mikołaja Kopernika oraz 16-calowy refrakcyjny teleskop. Woit był inicjatorem budowy tych skomplikowanych przyrządów, służył radą przy ich konstruowaniu oraz napisał obszerną instrukcję obsługi „Erläuterung von Verfassung und Gebrauch, des in Kupfer vorgestellten künstlichen Modelles eines Systematis Copernicani so Anno1744..." syg. Pol.8.II.2961 (Elbingae, 1745)

Urodził się 11.10.1640 roku w rodzinie Marcina, sekretarza Rady Miasta Elbląga i Elżbiety Hollender. Wykształcenie początkowe i średnie otrzymał w domu od prywatnych nauczycieli i w Gimnazjum Akademickim (1646-1660). Studiował medycynę i chemię w Wittenberdze, Lipsku, Frankfurcie nad Odrą, Bolonii, Wenecji i Padwie. Doktorski dyplom uzyskał w Lejdzie. Swoje studia łączył z praktyczną nauką przygotowywania lekarstw odbywaną w aptekach Wittenbergi, Lipska, Padwy, Bolonii i innych miast. W trakcie studiów i praktyk aptecznych zapoznał się z tzw. jatrochemią, nauką proponującą stosowanie w leczeniu ludzi pierwiastków i związków chemicznych i stał się jej entuzjastą. Twórcami jatrochemii byli Paracelsus, Daniel Sennert i Jan Baptysta van Helmont. Barner napisał kilka rozprawek propagujących poglądy Sennerta. Najbardziej znaną pracą, opublikowaną po jego śmierci był podręcznik Chymia Philosophica, (Norymberga, 1689), w którym jako pierwszy informował, iż sole powstają jako wynik działania kwasów na zasady.

Dewitz Johann Heinrich – wójt elbląski, nadworny aptekarz królewski, autor herbarza patrycjatu elbląskiego. Syn Johann’a, aptekarza miejskiego w Elblągu i tytularnego nadwornego aptekarza królewskiego, urodził się 20 września 1706 w Elblągu. Matka jego – Maria Henryka z domu Thomas – była córką pastora kościoła NP Marii w Elblągu. Miał trzech braci i dwie siostry...

Urodził się w Elblągu 20 października 1919 jako syn kupca. Rodzina Achenwall wywodziła się ze Szkocji, w 1614 r. przybyła do Starego Pola, w 1642 r. osiedliła się w Elblągu. Z rodziny tej wywodzili się kaznodzieja w kościele NMP Thomas Achenwall (wuj Gottfrieda), Gottlieb Thomas Achenwall- profesor w Gimnazjum Elbląskim, następnie pastor w Kmiecinie oraz rajca miejski Daniel Ferdinand Achenwall (był on ostatnim elbążaninem noszącym to nazwisko, zmarł w 1871). Gottfied Achenwall z wykształcenia był historykiem i prawnikiem (studiował w Królewcu, Jenie, Halle i Lipsku). Uważany jest za „ojca statystyki”. Dla Achenwalla statystyka oznaczała jednak państwoznawstwo – naukę o istotnych osobliwościach państwa. Do statystyki zaliczał wszystko, co wiązało się z dobrobytem kraju: jego cechy fizjograficzne, ludność, gospodarkę, ustrój państw.

Urodził się 27 maja 1771 r. w Elblągu, zmarł 9 lutego 1838 w Berlinie. Matematyk, doktor filozofii, tytuł uzyskał w Berlinie w 1823. Przed 1808 był członkiem elbląskiej Rady Miejskiej, a także sprawował funkcję asesora sądu miejskiego. Był też członkiem dwóch wysłanych do Berlina zgromadzeń deputowanych stanów oraz autorem memorandum, uzasadniającego konieczność i słuszność zrekompensowania mieszkańcom Elbląga przez państwo strat finansowych, jakie ponieśli oni z tytułu różnorakich świadczeń na rzecz państwa w czasie wojny.

Wilhelm Baum urodził się 10 listopada 1799 w Elblągu. Pochodził ze znamienitej rodziny (ojciec był zamożnym kupcem i członkiem Rady Miejskiej z zamiłowaniem do malarstwa, matka była z pochodzenia Francuzką). Ukończył miejscowe gimnazjum, gdzie szczególnie interesował się językami starożytnymi i antykiem. W 1818 wstąpił na uniwersytet w Królewcu. Studiował tu przez rok medycynę, a także uczęszczał na seminarium z filologii. W tym czasie poznał Baum w Królewcu relegowanego z uczelni za republikańskiego poglądy Johann Friedricha Diffenbacha, który zasłynął później jako znamienity chirurg – prekursor transplantologii i medycyny plastycznej. W Królewcu Diffenbach stanął na czele korporacji studenckiej, do której przystąpił także elblążanin.