Wolski Adam – (? – 1636), elbląski rysownik. Wywodził się z Moraw, nie jest znana data jego urodzenia ani nawet fakt przynależności (bądź nie) do cechu. Przyjaźnił się on ze znanym elbląskim humanistą, poetą i kronikarzem Friedrichem Zamehlem, który w panegirycznych epigramatach entuzjastycznie wyrażał się o jego twórczości. Wolski jest znany przede wszystkim jako twórca karykatur mody mieszczańskiej swoich czasów. Zbiór jego rysunków zachował się w całości w Berlińskim Gabinecie Rycin (Kupferstichkabinett, Staatliche Museen zu Berlin).

Niemiecki marszand, handlarz dziełami sztuki, wydawca, prekursor i propagator modernizmu. Urodził się 11 sierpnia 1873 w Elblągu, zmarł 21 października 1927 w Baden-Baden. Był czwartym z pięciorga dzieci Benjamina Goltz’a – płóciennika i handlarza wyrobami płóciennymi. Rodzina posiadała tkalnię na ulicy Sternstraße (dzisiejsza Gwiezdna, wówczas była to podmiejska ulica) i sklep na Wallstraße na Nowym Mieście (dzisiaj Hetmańska). Interes był dziedziczony z pokolenia na pokolenie. W 1886 jego rodzina utraciła majątek i przeniosła się do Królewca.

Hieronymus Truhn (ur. 14. listopada 1811 w Elblągu, zm. 30. kwietnia 1886 w Berlinie), kompozytor i dyrygent. Już jako dziecko wykazywał duże zdolności muzyczne. Pobierał prywatne lekcje gry na flecie, występował w miejskiej orkiestrze (często jako solista). Następnie organista Klaus Kloß udzielał mu lekcji gry na pianinie. W 1831 r. wyjechał do Berlina. Jego nauczycielami byli m. in. Bernhardt Klein i S. Dehn oraz Mendelsohn (u dwóch pierwszych studiował kompozycję, a u ostatniego instrumentalizację). W 1835 r. został kapelmistrzem gdańskiego teatru.

Gabel Paul Emil – ur. 29 marca 1875 w Elblągu, zm. 9 września 1938 w Hamburgu; malarz, rysownik i grafik. Jako dziecko został osierocony przez matkę, a jego ojciec ożenił się powtórnie. Ponieważ jednak stosunki między macochą a chłopcem nie układały się dobrze, na wychowanie wzięła go jego starsza siostra Maria. 1882 Maria wyszła za mąż za Carla Quinterna, który był właścicielem sklepu z przyborami malarskimi. Szybko okazało się, że Paul zdradza zamiłowanie do malowania i rysowania. W latach 1882-1890 uczęszczał do szkoły ludowej. Następnie odbył praktykę u swego opiekuna Carla Quinterna i wykształcił się na malarza pokojowego. Szwagier wspierał jego talent i zachęcił do starania się o przyjęcie do Królewskiej Akademii Sztuki w Düsseldorfie.

Bass Jan – rytownik, złotnik, miedziorytnik, ur. ok. 1600 r. w Lubece. W rodzinnym mieście pobierał naukę w warsztacie złotniczym Hansa Wilma. W latach 1626-1627 był członkiem gildii złotników w Amsterdamie. Po przeniesieniu się do Elbląga trudnił się głównie rytownictwem. W 1631 roku Bass uzyskał obywatelstwo elbląskie. Przywilej otrzymany od Władysława IV Wazy 7.12.1639 r. włączył go w poczet serwitorów ( osoba posiadająca nadany przez króla przywilej serwitoratu, czyli przywilej wyłączający spod władzy miejskiej kupców i rzemieślników pracujących dla dworu królewskiego). Zapewnione miał w ten sposób prawa własności autorskiej i wydawniczej na 20 lat, do ryciny Wielka panorama Elbląga (1636 r.) z dedykacją autorską Władysława IV oraz wzornika kaligraficznego H. Ryverdiusa, Spiegel der Schreibkunst. Na frontispisie tego dzieła Bass jest wymieniony jako złotnik. Prace z zakresu złotnictwa nie zachowały się, natomiast owocem jego pobytu w Elblągu są portrety : Gustawa Adolfa (1633 r.), Izraela Hoppego, historyka trudniącego się też pracami kartograficznymi i burmistrza elbląskiego (1638 r.). W 1646 r. J

Berthold Hellingrath urodził się w Elblągu 27 października 1877. Rodzinne miasto opuścił jako pięciolatek, gdy jego rodzice – Berta i Franz Hellingrath postanowili osiedlić się w Gdańsku. Edukację artystyczną rozpoczął w mieście nad Motławą, uczęszczając do Królewskiej Akademii Sztuki, gdzie uczył się u Wilhelma Augusta Stryowskiego. Następnie studiował w Dreźnie (gdzie posiadał własne atelier) i Monachium. Wczesne obrazy olejne i rysunki Hellingrath’a wykazują wpływy secesji, naturalistycznego malarstwa rodzajowego i ekspresjonizmu.

Ilustrator, redaktor, heraldyk. Urodził się 28.01.1827 w Gdańsku. Był synem elbląskiego głównego kontrolera budżetu Johanna Friedricha Clericus’a. Uczęszczał do gimnazjum w Elblągu, następnie w Królewcu. W 1847 podjął studia prawnicze na Uniwersytecie w Królewcu, wkrótce jednak – wiedziony swoją pasją – porzucił je i zaczął studiować w królewieckiej Akademii Sztuki (do 1855). W tym samym roku przeprowadził się do Berlina, gdzie spróbował szczęścia jako pisarz, redaktor i ilustrator. W 1860 r. opublikował on krytykującą ówczesne warunki i podziały społeczne książkę „Berliner-Fremden-Bilder”, którą opatrzył własnymi ilustracjami.O demokratycznych i liberalnych przekonaniach Clericusa świadczyć może jego młodzieńczy portret, na którym przedstawiony jest w bekieszy i konfederatce (te elementy polskiego ubioru zawędrowały do Prus w 1830 wraz z popowstaniowymi uciekinierami i w – geście solidarności i sympatii na fali tak zwanego „Polenbegeisterung” przejęte zostały przez pruskich studentów).

Czesław Kujawski urodził się w 1943 r. w Oszmianie, w woj. Wileńskim (obecnie Białoruś). Ukończył m.in. Państwową Szkołę Średnią Baletową w Gdańsku, a także Studium Choreograficzne w Warszawie. Swoją zawodową karierę rozpoczął w Centralnym Zespole Artystycznym Wojska Polskiego w Warszawie. Następnie pracował w Powiatowym Domu Kultury w Bytowie jako kierownik Zespołu Kaszubskiego...

Andrzej Szadkowski – urodził się 6.10.1958 r. w Lęborku. Absolwent PWSSP w Gdańsku, Wydziału Malarstwa i Grafiki. Uzyskał dyplom w pracowni prof. Jerzego Krechowicza (1983). W latach 1987 – 1998 pracował na stanowisku Dyrektora Centrum Sztuki – Galerii EL w Elblągu. Był twórcą wielu ilustracji książkowych, rysunków satyrycznych i komiksów, zajmował się plakatem. Pisał również bajki dla dzieci. Uczestnik ogromnej ilości wystaw indywidualnych i zbiorowych...

Roman Fus – urodzony w 1960 r. w Działdowie, rzeźbiarz, zajmował się także rysunkiem. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (ASP) w Gdańsku na Wydziale Rzeźby u prof. Franciszka Duszeńki, na której dyplom obronił w 1990 u prof. Alberta Zalewskiego. W latach 1984-1985 był laureatem wielu konkursów uczelnianych. Wiele lat życia rzeźbiarz spędził w Elblągu, w którym tworzył i wystawiał swoje prace. Był zaangażowany w różne elbląskie przedsięwzięcia artystyczne. Artysta tworzył głównie w drewnie, stali, granicie i brązie, zajmował się także rysunkiem. Przez wiele lat Fus zajmował się czarnym dębem, materiałem unikalnym i twardym, ale jednocześnie wspaniałym. Z pochodzącego ze średniowiecza drewna stworzył ponad sto rzeźb. Większość z nich to torsy kobiece i męskie. Kilka lat przed śmiercią wziął się także za rzeźbienie form abstrakcyjnych...