Lassota Józef Henryk urodził się 12. 03. 1901r. w Zakopanem. Ukończył gimnazjum zakopiańskie w 1920, a następnie podjął studia historyczne i filozoficzne na Uniwersytecie Lwowskim. Magisterium z historii uzyskał na UMK w Toruniu w 1961. Przed 1939 pracował jako nauczyciel szkoły średniej w Tarnopolu, a następnie w administracji szkolnej w Kowlu. Aresztowany przez NKWD, uniknął jednak deportacji w głąb ZSRR. Po wkroczeniu w 1941 Niemców do Kowla, przeniósł się do Zakopanego, gdzie spędził resztę okupacji. Od 1945 związany był z Elblągiem. Był tu kierownikiem Biblioteki Elbląskiej, kierownikiem Ośrodka Informacji Naukowo-Technicznej Instytutu Torfowego, a od 1958 do emerytury kierownikiem działu naukowego Biblioteki Miejskiej. Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza elbląskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz sekretarza redakcji „Rocznika Elbląskiego”. Pełniąc tę ostatnią funkcję zasłużył się nie tylko w nieprzerwanym ukazywaniu się czasopisma, lecz także wywierał wpływ na jego naukowy charakter oraz na organizowanie elbląskiego środowiska współpracującego z „Rocznikiem”.

Stanisław Gierszewski urodził się 28 sierpnia 1929 roku na Kaszubach w Czarnowie w rodzinie nauczycielskiej. Gierszewscy mieszkali kolejno w Kowalewie i Chełmży, a w latach okupacji w powiecie chojnickim. Jego ojciec podjął walkę zbrojną z niemieckim najeźdźcą, ponosząc tragiczną śmierć jako Komendant Naczelny Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski”. Po wojnie Stanisław Gierszewski znalazł się w Sopocie. Tu ukończył gimnazjum, a następnie podjął studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, które ukończył w 1951 r. W roku następnym uzyskał na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu magisterium w zakresie historii. Tam też w 1960 r. zdobył stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy „Elbląski przemysł okrętowy w latach 1570-1815”. Habilitował się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1972 r. uzyskał stopień naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1980 r. profesora zwyczajnego....

Wiadomo dzisiaj o zaskakująco dużej liczbie elbląskich ludzi nauki, parających się historią. Wartość pozostawionych przez nich opracowań jest bardzo różna, znajdują się wśród nich również i cenne, albo ze względu na swoją treść albo ze względu na fakt, iż starsze źródła na których bazują zaginęły. Początki elbląskiej historiografii przypadają na czasy reformacji. Do działających wówczas historyków należy Alexander von Alexwangen, autor Elbinger Chronik für die Jahre 1519 - 1526 i rzeczywisty prekursor elbląskiej historiografii. Christoph Falk – 1546 nauczyciel w Elbląskim Gimnazjum, 1571 zatrudniony jako geodeta biskupa warmińskiego Marcina Kromera. Zasłużył się jako autor wierszowanej Pochwały miasta Elbląga, choć wartość artystyczna utworu nie jest duża.

Protoplastą rodziny Fuscsów był Marek Fuchs, od 1586 r. obywatel Elbląga. Michał Bogumił Fuchs (Michael Gottlieb) syn Samuela Bogumiła – sekretarza i rajcy miejskiego urodził się 19. X 1758 r.w Elblągu. Matka jego była Eleonora Agata Lange. Ukończył Gimnazjum Elbląskie. W latach 1777 – 1780 studiował teologię, po czym wrócił do rodzinnego miasta, a następnie odbył podróż do Getyngi i innych miast niemieckich.W 1782 r. został nauczycielem, a wkrótce (przed 1790r.)profesorem Gimnazjum Elbląskiego. Po A. Grübnauu w 1821 r. przejął pieczę nad Archiwum Miejskim w Elblągu. Jego zadaniem było uporządkowanie rękopisów, a także rejestracja dokumentów na ratuszu i w Domu Przemysłu.

Maksymilian Toeppen urodził się 4 kwietnia 1822 r. w Królewcu, jako syn pruskiego urzędnika. Od 1830r. uczęszczał do szkół w Królewcu a w 1839 rozpoczął studia uniwersyteckie. Studiował nauki klasyczne, filozoficzne i historyczne. W 1843 ukończył studia doktoryzując się z języka łacińskiego. Zyskał też uprawnienia do nauczania. W latach 1845 – 1848 pracował jako nauczyciel w Królewcu. W 1847 r. habilitował się z zakresu historii Prus i jako tzw. Docent prywatny rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Królewieckim. Od 1848 r. uczył w gimnazjum elbląskim, a następnie w latach 1850-1854 w Poznaniu.

Bruno Thomas Satori – Neumann urodził się w 1886 r. w Briesen w rodzinie urzędniczej. W 1887 jego rodzina osiedliła się w Elblągu. Szkołę średnią ukończył w Elblągu . W 1907 r. podjął studia techniczne (geodezja) w Berlinie, które przerwał po roku dla filozofii, germanistyki i historii sztuki. Interesował się także teatrem. W 1919 r. doktoryzował się na podstawie pracy Die Frühzeit des Weimarischen Hofteaters unter Goethes Leitung 1791-1798. (Wczesny okres weimarskiego teatru dworskiego pod kierownictwem Goethego). Praca ta przyniosła mu rozgłos i uznanie.

Edward Carstenn urodził się w 1886 r. w Elblągu. Jego ojciec był kantorem w kościele NMP w Elblągu, matka – nauczycielką. Uczęszczał do szkół średnich w Berlinie i Elblągu. Po zdanej maturze podjął studia historyczne na uniwersytecie w Kiel i Królewcu, uwieńczone w 1909 r. na podstawie rozprawy o ustroju Elbląga w czasach Rzeczypospolitej doktoratem. Po ukończeniu studiów pracował w szkolnictwie – w Bydgoszczy, Gdańsku i Elblągu. W utworzonej w 1926 r, Akademii Pedagogicznej w Elblągu jako docent, a następnie profesor (1928) prowadził zajęcia z historii i metodyki nauczania historii. W 1942 r. habilitował się na Uniwersytecie Królewieckim z zakresu historii średniowiecznej i nowożytnej.

Ekslibris, (łac. ex libris - z książek) - znak własnościowy danego egzemplarza książki, najczęściej ozdobny, wykonany w technice graficznej, z imieniem i nazwiskiem właściciela księgozbioru (lub np. stylizowanymi inicjałami), lub z nazwą instytucji. Typowy ekslibris jest małą zadrukowaną karteczką przyklejoną do wewnętrznej strony okładki. W prostszej formie może to być np. pieczątka.

Henryk Nitschmann należy do grona tych nielicznych wyjątków wśród poetów i pisarzy niemieckich drugiej połowy XIX wieku, którzy nie ulegli antypolskiej nagonce, a nawet zdobył się na swoistego rodzaju protest przejawiający się tak w postawie, jak i w całej jego twórczości. W okresie szczególnego nasilenia walki z polskością ze strony władz pruskich oparł się represjom, bronił, wręcz propagował literaturę i kulturę polską.