Lassota Józef Henryk

Lassota Józef Henryk urodził się 12. 03. 1901r. w Zakopanem. Ukończył gimnazjum zakopiańskie w 1920, a następnie podjął studia historyczne i filozoficzne na Uniwersytecie Lwowskim. Magisterium z historii uzyskał na UMK w Toruniu w 1961. Przed 1939 pracował jako nauczyciel szkoły średniej w Tarnopolu, a następnie w administracji szkolnej w Kowlu. Aresztowany przez NKWD, uniknął jednak deportacji w głąb ZSRR. Po wkroczeniu w 1941 Niemców do Kowla, przeniósł się do Zakopanego, gdzie spędził resztę okupacji. Od 1945 związany był z Elblągiem. Był tu kierownikiem Biblioteki Elbląskiej, kierownikiem Ośrodka Informacji Naukowo-Technicznej Instytutu Torfowego, a od 1958 do emerytury kierownikiem działu naukowego Biblioteki Miejskiej. Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza elbląskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz sekretarza redakcji „Rocznika Elbląskiego”. Pełniąc tę ostatnią funkcję zasłużył się nie tylko w nieprzerwanym ukazywaniu się czasopisma, lecz także wywierał wpływ na jego naukowy charakter oraz na organizowanie elbląskiego środowiska współpracującego z „Rocznikiem”.
Jako historyk interesował się przedrozbiorowymi dziejami Elbląga. Do ważniejszych prac należą Zarys dziejów Biblioteki Elbląskiej (1601-1945), (Rocznik Elbląski, t.1 1961), Elbląski Księgozbiór Abrahama Grübnaua w kręgu zainteresowań Samuela Bogumiła Lindego (Rocznik Elbląski, t.3 1966), Mikołaj Kopernik w Elblągu, (Rocznik Elbląski, t. 5 1972). Poza pracami naukowymi opublikował na łamach różnych czasopism i prasy codziennej wiele recenzji, sprawozdań i artykułów o charakterze popularyzatorskim. Do najcenniejszych inicjatyw J. Lassoty należy prowadzona od 1958 do 1977 roku (14 tomów) kronika miasta Elbląga, kompendium wiedzy o różnych dziedzinach elbląskiego życia społeczno-gospodarczego i kulturalnego. Zmarł 31.08.1983 r. i został pochowany w Elblągu.