Ekslibris, (łac. ex libris - z książek) - znak własnościowy danego egzemplarza książki, najczęściej ozdobny, wykonany w technice graficznej, z imieniem i nazwiskiem właściciela księgozbioru (lub np. stylizowanymi inicjałami), lub z nazwą instytucji. Typowy ekslibris jest małą zadrukowaną karteczką przyklejoną do wewnętrznej strony okładki. W prostszej formie może to być np. pieczątka.

Elbląska Orkiestra Kameralna funkcjonuje od 1 października 2007 roku. Powołana została z inicjatywy Prezydenta Elbląga jako samorządowa instytucja kulturalna z siedzibą w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych. Obowiązki dyrekcji pełni Marta Drózda, która opiekuje się również Młodzieżowym Chórem Bel Canto, który założyła w 2003 roku i z którym Elbląska Orkiestra Kameralna ściśle współpracuje. Pod patronatem Urzędu Miasta, zamierzają rozpocząć współpracę z zespołami z różnych krajów i to nie tylko europejskich. Inicjatywa ta ma na celu umożliwienie wymiany doświadczeń i repertuaru między muzykami oraz dyrygentami. Celem Orkiestry jest upowszechnianie, rozwijanie i zaspokajanie potrzeb społeczeństwa w zakresie kultury muzycznej, a tym samym umożliwienie aktywnego uczestnictwa elblążan w życiu kulturalnym. Liczna frekwencja na koncertach oraz stale powiększająca się rzesza życzliwych elbląskich słuchaczy dowodzi, iż w mieście potrzebny jest właśnie ten rodzaj rozrywki, nieco bardziej elitarnej.

W Polsce badania nad dokumentami życia społecznego rozpoczęły się w końcu lat pięćdziesiątych, kiedy to na skutek systematycznie doskonalonych metod powielania rosła liczba wydawanych broszur, ulotek, katalogów, zaproszeń, plakatów itp. Do końca XIX wieku określane mianem druków ulotnych, nie były doceniane zarówno przez biblioteki jak i archiwa. Opisywanym rodzajem materiałów najwcześniej zajęli się badacze włoscy, czescy, niemieccy. Zauważono wtedy, że stanowią one cenny materiał dla przyszłych badań naukowych. Podjęto próby zdefiniowania tych materiałów. Pierwszym polskim uczonym, który wyodrębnił opisywany rodzaj wydawnictw i nazwał je najwcześniej dokumentami życia społecznego był Jan Muszkowski. Uczony uznał wartość naukową tych materiałów twierdząc, że druki ulotne nie są bez wartości pod względem naukowym i w związku z tym powinny być przechowywane. Rozwój terminu dżs-ów oraz ewolucja jego zakresu znaczeniowego w Polsce przeszła dwa etapy.

Prasa w Elblągu ma bogatą historię - a jej dzieje z wcześniejszego okresu doczekały się już w polskiej historiografii częściowego opracowania (H. Rietz, Z dziejów prasy elbląskiej u schyłku XVIII w.) Brakowało opracowań dotyczących lat 1918-1945. Artykuł Marka Andrzejewskiego – „Zarys dziejów prasy elbląskiej w latach 1918-1945” jest pierwszą próbą zebrania wiadomości o elbląskiej prasie za dane lata.

Gazeta „Elbingische Anzeigen” ukazała się w 1787 r, początkowo ukazywała się dwa razy w tygodniu (poniedziałki i czwartki). Przeważnie były to cztery strony na lepszym papierze formatu 8 – wyjątkowo dochodziły dwie strony dodatku do odpowiedniego numeru (Beilage). Pierwsza strona oprócz tytułu pisma i herbu miasta z orłem zawierała numer kolejny egzemplarza wraz z datą dzienną. Numer kolejny był podawany cyframi rzymskimi do 44 numeru 1788 r., a następnie cyframi arabskimi. Układ przeważnie był dwukolumnowy. Graficzne opracowanie było proste i nie ulegało zmianom. Tematycznie podział przedstawiał się następująco : pierwsze strony zajmowały rozprawy, artykuły i anegdoty (czasami omawiano również nowe książki i czasopisma). Druga część pisma to przede wszystkim informacje o kursach statków , kursy wekslowy i drobne ogłoszenia płatne. W zasadzie gazeta przeznaczona była dla kupców i obywateli miasta, ale zasięg jej był szerszy. Czytana przez profesorów, pastorów i gimnazjalistów naszego miasta oraz okolic. Nakład prawdopodobnie (wg obliczeń Satori-Neumanna) wynosił 130 egzemplarzy.Prawie wszystkie artykuły były anonimowe – dlatego trudne jest ustalenie składu redakcji. Gazeta mając początkowo charakter wyraźnie apolityczny, stopniowo zmieniała swój profil dając również więcej informacji bieżących, zróżnicowanych tematycznie. Nacisk kładziono na problematykę ekonomiczną, sprawy gospodarcze stanowiące kompendium wiedzy dla kupców, dbano również o atrakcyjność - a temu celowi służyły artykuły krajoznawcze i opisy zwyczajów ludowych.

Biblia, określana jako "Księga nad księgami" zajmuje ważne miejsce w każdym księgozbiorze zabytkowym naszego kręgu kulturowego.Jest to księga najczęściej najpierw przepisywana, a następnie drukowana jako "pierwsza z ksiąg".Tłumaczona na wiele języków i przez następne pokolenia nieustannie komentowana. Interpretacja prawd wiary zawartych w Biblii stała się powodem rozłamów i w rezultacie powstania różnych wyznań chrześcijańskich. Proces ten nabrał szczególnych rozmiarów w XVI wieku i został określony mianem reformacji. Reformacja wzmogła tendencje tłumaczenia Biblii na języki narodowe bezpośrednio z tekstów źródłowych Pisma Świętego.

Marek Andrzejewski " Nabytki prasowe Biblioteki Elbląskiej" ( referat wygłoszony na sesji 24.11.2006 r. " Zbiory zabytkowe Biblioteki Elbląskiej")

Henryk Nitschmann należy do grona tych nielicznych wyjątków wśród poetów i pisarzy niemieckich drugiej połowy XIX wieku, którzy nie ulegli antypolskiej nagonce, a nawet zdobył się na swoistego rodzaju protest przejawiający się tak w postawie, jak i w całej jego twórczości. W okresie szczególnego nasilenia walki z polskością ze strony władz pruskich oparł się represjom, bronił, wręcz propagował literaturę i kulturę polską.

Reformacja jest jednym z wydarzeń, które w szczególny sposób wpłynęły na historię miasta. Elbląg stał się miastem wielu konfesji oraz wielu narodowości, a panujący w nim klimat dość zgodnego współistnienia był, jak na realia nowożytnej Europy, wyjątkowy. Reformacja wpłynęła także na kształt dzisiejszych zbiorów zabytkowych Biblioteki Elbląskiej. W zbiorach Biblioteki Elbląskiej jest ponad 160 różnych wydań Biblii, wyróżniających się bogatą szatą graficzną lub oryginalnością wydania. Jest też pokaźny zbiór literatury teologicznej.

Księgi adresowe należą do najciekawszych książek przechowywanych w Dziale Zbiorów Regionalnych i Miast Polskich im. S. Gierszewskiego Biblioteki Elbląskiej. Zwane są popularnie, w nawiązaniu do ich niemieckiego tytułu "adresbuchami". Biblioteka Elbląska posiada w swoich zbiorach 22 księgi adresowe z lat 1820-1930, niestety nie jest to komplet. Księgi adresowe ukazywały się nieregularnie, dlatego trudno jest stwierdzić braki. Wiemy, że zostały wydane "adresbuchy" za lata 1934 i 1943. Ponadto wiadomo o conajmniej jednej tego typu książce wydanej jeszcze w XVIII wieku. Dotychczas nie udało się trafić na ich ślad w polskich bibliotekach