(1880 – 1958) Urodził się w Elblągu i ukończył tutaj gimnazjum. Następnie studiował w Dreźnie i Berlinie architekturę, matematykę, fizykę i nauki humanistyczne. Jego dorobek literacki obejmuje powieści, dramaty, utwory publicystyczne

Kiedy Achacy (II) Korel zmarł bezpotomnie, drukarnia przeszła w drodze sprzedaży do spokrewnionej z nim rodziny Preussów. Nabywcą został Samuel Preuss, syn miejscowego browarnika. Urodził się 15 sierpnia 1661 roku, absolwent Gimnazjum Elbląskiego. Kształcił się na drukarza w oficynie Rhetów w Gdańsku, a następnie przez 15 lat przebywał za granicą, m.in. w Królewcu (sztuka drukarska u Reussnerów). Ożenił się z Elżbietą Coler, z którą miał czworo dzieci : córkę oraz trzech synów (również późniejszych drukarzy).

Czeski uczony, pedagog i myśliciel. Jego nazwisko nosi jedna z elbląskich ulic. Przebywał w Elblągu w latach 1642-1648 (pod koniec wojny trzydziestoletniej).

(1868 – 1945), urodzony w Gdańsku, profesor, muzealnik, od 1916 r. przewodniczący Elbląskiego Towarzystwa Starożytności, zasłużony kustosz Muzeum Miejskiego w Elblągu.

Dokładnie nie jest znana data urodzenia Achacego Corella II. Był jedynym synem Achacego Corella I, po którym objął oficynę drukarską. Przejął ją dopiero 10 lat po śmierci ojca (w 1669 roku). Prawdopodobnie objął oficynę wraz z uzyskaniem pełnoletności. Nigdy nie udało mu się poprowadzić drukarni z takim rozmachem jak ojcu. Jego działalność cechowała stagnacja, a nawet regres. Z prawie 30- letniego okresu działalności znamy obecnie jedynie 120 jego druków, a więc niewiele w porównaniu z liczbą pozycji wydanych przez jego ojca. Miewał kłopoty finansowe (mimo darowanego zaciągniętego długu od Rady Miasta). Przydzielany miał coroczny deputat zboża oraz drzewa na opał, jak również ulgi z powodu nadania mu tytułu „Senatus Typographus” (drukarza Radnego).

Corell Achacy, syn Ewy Zamehl i Otto Corell (rodem z Gryfii) - urodził się w Elblągu w 1621 r. Ojciec nauczał kaligrafii w Gimnazjum Elbląskim, w późniejszych latach był urzędnikiem (wójtem elbląskim). Achacy Corelli ukończył Gimnazjum Elbląskie. Po ukończeniu studiów pracował jako korektor w elbląskiej oficynie Wendelina Bodenhausena (syna). Po śmierci Wendela (II) Bodenhausen’a drukarnię objęła wdowa, prowadząc ją przy pomocy Achacego, którego zresztą 4 lata później poślubiła (1646). Dzięki temu małżeństwu Achacy został właścicielem oficyny i odtąd własnym nazwiskiem sygnował tłoczone w niej swoje druki.

(1857-1938) Urodził się w Trapiszewie koło Malborka. Jego ojciec był kowalem, specjalizującym się nie tylko w wytwórstwie podków, ale także broni białej. Matka Komnicka również wywodziła się z rodziny rzemieślników. Po ukończeniu szkoły i terminowaniu w kuźni ojca udał się na wędrówkę po Niemczech, by zapoznać się z nowymi technologiami i udoskonalić warsztat, co było starym czeladniczym zwyczajem. Jednocześnie studiował na wieczorowych kursach budowę maszyn. W 1883 r. Komnick wyzwolił się na mistrza kowalstwa i założył własny zakład w Lubieszewie, produkujący głównie pompy wodne, nieodzowne na Żuławach – terenie depresyjnym i zagrożonym powodziami oraz metalowe pługi rolnicze. W Lubieszewie Komnick poślubił swoja kuzynkę Emme Pohlmann, której ojciec także był kowalem i z którą miał w sumie dziewięcioro dzieci. Ponieważ dalsza rozbudowa zakładu w Lubieszewie okazała się niemożliwa, Komnick przeniósł się do Lwówka koło Poznania, gdzie wraz ze wspólnikiem założył zakład produkujący maszyny rolnicze i kotły parowe. Jednak i tu nie mógł dostatecznie rozwinąć skrzydeł na polu produkcji i handlu. Taką możliwość nastręczyło mu dopiero kupno podupadającej fabryki maszyn rolniczych Hotop’a w Elblągu (1897), którą przemianował na „Komnick, dawniej Hotop”.

Eugen Gustav Kerstan – urodził się 14.9.1889 w Łuczanach, zmarł 30.11.1953 w Schorndorf (Badenia – Wirtenbergia). 1920-1925 był pastorem w Łęczu. Zajmował się historią kościelną i historią regionalną powiatu elbląskiego.

(1779 – 1813) –elbląski kupiec, odnosił w swej branży duże sukcesy, kierując odziedziczoną firmą rodzinną; jeden z najbardziej zasłużonych dobroczyńców miasta. Z zamiłowania był historykiem i zbieraczem pamiątek przeszłości. Dziełem Conventa jest bardzo obszerna, bo 10cio tomowa kronika w ośmiu częściach.

Druga połowa XVIII wieku była okresem ożywionej akcji wydawniczej. Nowe tendencje umysłowe oddziaływały dodatnio na rozwój czytelnictwa i popyt na słowo drukowane. Istniejąca w Elblągu pod koniec XVIII stulecia jedna placówka wydawnicza nie wystarczała już na potrzeby mieszkańców miasta. Obok istniejącej oficyny drukarskiej Johanna Gotlieba Nohrmana w 1785 r. powstała druga założona przez Friedricha Traugotta Hartmanna. Z jego osobą związane są pierwsze w Elblągu inicjatywy prasowe.