Wimann Mikołaj – ur. w Zurychu. Studiował w Wiedniu, Tybindze i Ingolstadzie (tam uczęszczał na wykłady T. Ecka). Zdobył tytuł magistra. Po studiach uczył w szkołach w Spirze, Fryburgu (Szwajcaria), wykładając język hebrajski i grecki na uniwersytecie w Ingolstadzie (w 1536 r.) w gimnazjum Św. Elżbiety we Wrocławiu, Ratyzbonie, w kolegium Św. Mikołaja w Wiedniu. Tak nauczając w różnych szkołach, dotarł przez Czechy i Śląsk do Elbląga, gdzie w 1548 r. zaangażowała go Rada Miejska na urząd rektora, mimo że był katolikiem. Do obowiązków rektora należało aby sprawdzać jakość pracy nauczycieli oraz postępy w nauce uczniów ( pomagał mu konrektor – czyli zastępca pomagający w prowadzeniu szkoły). Miał też obowiązek wyznaczania co tydzień profesorów i kolegów na wizytatorów i inspektorów kontrolujących nauczycieli na lekcjach, przestrzeganie regulaminu szkoły oraz zachowanie młodzieży poza obrębem szkoły. Ordynacja nakładała również na rektora obowiązek organizowania i przeprowadzania egzaminów (tygodniowych, miesięcznych, kwartalnych i tzw. końcowych – połączonych z promocją do następnej klasy), przewodzenia w dysputach, posiedzeniach rady pedagogicznej, udział w uroczystościach szkolnych etc. Do rektora należało również prowadzenie administracji. Przyjmował on uczniów do gimnazjum, egzaminował ich i przydzielał do odpowiednich klas. Wpisywał ich nazwiska do albumu uczelni oraz pobierał od uczniów opłaty wpisowe, egzaminacyjne i inne. Opuszczającym szkołę musiał wypisywać świadectwa odejścia. Prowadził własne wykłady lekcyjne. Swój roczny pobyt w Elblągu upamiętnił ułożeniem pierwszego regulaminu w dziejach Gimnazjum Elbląskiego.