Nicolai Henryk – (1605-1660), filozof i teolog, prof. gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Urodził się 7 maja 1605 r., jego ojciec Henryk, przez 30 lat sekretarz Rady Miejskiej, matka - Barbara Petri. Nicolai początkowo uczył się w szkole parafialnej Panny Marii, następnie w 1617 r. został zapisany do gdańskiego gimnazjum. Już od młodzieńczych lat wykazywał się wyjątkowymi zdolnościami. Mając 15 lat - wiosną 1620 r. opuścił Gdańsk i udał się na studia do Wittenbergi, których owocem była publiczna dysputa 31.01.1623 r. pod przewodnictwem Jana Martiniego nt. praktyk magicznych oraz praca wydana drukiem „De magicis acttionibus”. W latach 1623-1625 studiował w Lipsku i Jenie, a w 1626-1627 w Marburgu. Ten ostatni rok Nicolai wykorzystał na intensywne studia u Jana Henryka Tonsora - profesora etyki i fizyki, pod którego kierunkiem doprowadził do finału swoje magisterium. W późniejszym czasie podróżował m.in. wzdłuż Renu i po Holandii by w końcu w latach 1628-1631 spędzić na uniwersytecie w Rostoku, korzystając ze stypendium Rady Miejskiej w Gdańsku. W 1631 r. ta właśnie Rada zaproponowała mu stanowisko profesora w miejscowym gimnazjum. Jako pedagog Henryk był bardzo aktywny, wydał podręczniki filozoficzne i dysputy. Dwukrotnie proponowano mu promowanie na doktora, lecz w obu przypadkach odmówił.