Meister Joachim – ur. 1.11.1532 r. w Zgorzelcu (Görlitz), syn kupca korzennego (prawdopodobnie aptekarza) Oswalda M. Wykształcenie średnie otrzymał w gimnazjum rodzinnego miasta pod kierunkiem słynnego rektora Jerzego Ottomanna. Następnie studiował we Frankfurcie nad Odrą i Lipsku. Powróciwszy do Zgorzelca, został nauczycielem młodszych klas w tamtejszym gimnazjum kierowanym przez wspomnianego Ottomanna. W 1559 roku otrzymał urząd rektora w Lubaniu Śląskim, a w 1560 r. został z inicjatywy swego ziomka Sebastiana Neubaura, pastora elbląskiego, zaproszony do Elbląga na stanowisko rektora Gimnazjum Elbląskiego. Szybko popadł w konflikt z ambitnym i kłótliwym pastorem Neubaurem stale wtrącającym się do życia szkoły z racji pełnionego w czasie wakatu kierownictwa gimnazjum. Po niespełna roku po objęciu rektoratu zrezygnował z niego i wyjechał z Elbląga. Udał się na studia do Wittenberii, a po ich ukończeniu pracował w szkołach Getyngi, Zgorzelca, Wrocławia i Bremy. Zmarł 10.02.1587 r. Pozostawił po sobie kilka dzieł literackich i teologicznych.

W latach dwudziestych dwudziestego wieku Niemcy były państwem z najgęściejszą siecią kin na świecie. Pod koniec lat dwudziestych codziennie pięć milionów widzów gościło w pięciu tysiącach kin rozsianych po całym kraju, a Universum-Film A.G. (Ufa) stało się drugim po Hollywood imperium filmowym. Ufa wyprodukowała takie przeboje niemieckiej kinematografii, jak Der letzte Mann, Metropolis Fritza Langa czy Der blaue Engel z Marleną Dietrich. Wszystkie nowo wyprodukowane, cieszące się dużą oglądalnością filmy trafiały też, choć z niejakim opóźnieniem, na ekrany elbląskich kin (czy też raczej kinoteatrów).

Lange Jan – ur. w 1706 r. w rodzinie elbląskiego piekarza Jana i Barbary z domu Brohst. Uczęszczał do gimnazjum w Elblągu od 20.04.1712 (klasa VI młodsza) do 1726 r. Studiował filozofię, historię powszechną i kościelną, matematykę, fizykę i teologię na najpopularniejszym wówczas uniwersytecie niemieckim w Jenie (18.05.1726 do 1729 r.) Duży wpływ na Langa wywarł w czasie studiów profesor Buddeus , u którego mieszkał na stancji i mógł korzystać z jego biblioteki. Po studiach był pastorem w Gera w latach 1729 – 1731, a w latach 1731 – 1735 ochmistrzem dzieci hr. Von Koppa i von Bolma-Baruthe’a. Powrócił do rodzinnego Elbląga w 1735 r. na wiadomość o możliwości otrzymania urzędu konrektora. Pełnił go przez 11 lat, został awansowany 1.05.1746 r. na rektora i kierował gimnazjum do śmierci w 1781 r. pozostawił po sobie sporą spuściznę literacką, głównie druki dotyczące działalności szkoły lub traktujące o jej przeszłości. Był sumiennym pedagogiem, zwolennikiem ostrożnego reformowania programów nauczania i przystosowania ich do wymogów ówczesnego życia. Wprowadził do programu nauczania nowe przedmioty, jak : język polski, historię Polski, publiczne prawo polskie, epistolografia niemiecka. Starał się też zastępować stare podręczniki nowymi, pióra powszechnie wówczas uznawanych autorów, jak np. Ch. Wolff. Sam też napisał podręcznik gramatyki łacińskiej, z której polecił uczyć się gimnazjalistom. Jako rektor miał obowiązek pisania programów nauczania, tez do dysput uczniowskich, sztuk dla teatru szkolnego, panegiryków, okolicznościowych przemówień itp. Niektóre uroczystości, jak np. jubileusz 150-lecia odnowienia gimnazjum, obchodzony był w 1749 r., opisał w specjalnie wydanej rozprawce w 1750 r. Sporo materiałów rękopiśmiennych i drukowanych dotyczy zarówno dziejów, jak i aktualnej wówczas działalności Gimnazjum Elbląskiego zebrał Lange w zbiorze „Gesammelte Nachrichten das Elbinger Gymnasium bettreffend”.

Koitsch Chrystian Jakub – ur. 13.09.1671 r. w rodzinie rymarza Jana, zamieszkałego w Miśni (Meissen). Szkołę średnią ukończył w rodzinnym mieście. Studiował w Lipsku (1692 – 1696) i Halle. Został współpracownikiem A. H. Francka i za jego protekcją otrzymał posadę „informatora” kilku bogatych studentów, co umożliwiło mu dalsze studia. Po ich ukończeniu pracował w zakładzie oświatowym samego A. H. Francka w Halle na stanowisku inspektora. W 1705 r. został zaproszony przez radę Miejską na urząd rektora do Gimnazjum Elbląskiego. Objął je 14.01.1706 r. i pełnił do śmierci 21.08.1734 r. ( zmarł na febrę lub jakąś chorobę sprowadzoną do Elbląga przez wojska rosyjskie oblegające Gdańsk). Koitsch był bardzo pracowitym i gruntownie wykształconym człowiekiem. Cieszył się uznaniem Rady Miejskiej, która nieraz go broniła przed prześladowaniami seniora miejscowego duchowieństwa dr Schelwiga, zarzucającego rektorowi wyznawanie i głoszenie pietyzmu (pietyści kładli nacisk na rozbudzenie uczuć religijnych poprzez modlitwę, studiowanie Biblii. Ich zadaniem było krzewienie idei pierwotnego Kościoła, religii żywej, pobożności i edukacji warstw najuboższych)

Isendorf Albert – ur. w 1546 r., syn Melchiora, profesora uniwersytetu królewieckiego. Studia ukończył na uniwersytecie królewieckim, zdobywając stopień magistra (27.03.1572 r.). Od 1575 r. do 1580 r. był profesorem w Gimnazjum Elbląskim. Po rezygnacji z profesury szybko zaczął robić karierę w samorządzie miejskim. W 1580 r. został wójtem, 1582 r. rajcą, a w 1595 r. burmistrzem. Ten ostatni urząd sprawował aż 6-krotnie. Jako burmistrz współpracował z J. Sprenglem i J. Myliusem w reorganizacji gimnazjum. Należał do komisji nadzorującej budowę gmachu gimnazjum. Zmarł 7.12.1615 roku.