Riesen Jakub van – (1786-1864) : kupiec i przemysłowiec, polityk i polonofil Urodzony w Elblągu 13.06.1786 roku, wywodził się zapewne z niderlandzkich imigrantów wyznania mennonickiego, opuszczających swą ojczyznę w XVI wieku wskutek prześladowań religijnych i znajdujących nową na ziemiach pomorskich. Na takie pochodzenie Riesena wskazuje przyimek pisany z holenderska „van”. Ojciec Jakuba, tutejszy kupiec i gorzelnik, żonaty był z Zuzanną Wiens. Oprócz syna Jakuba mieli jeszcze syna Jana, który osiadł w USA. Sam Jakub miał syna Hermanna, urodzonego 7.10.1814 r. oraz córkę Tonę Luizę, urodzoną 22.08.1816 r., która poślubiła mieszczanina o nazwisku Born. Natomiast jej brat opuścił Elbląg jako wykwalifikowany drukarz. Małżonka Jakuba prawdopodobnie zmarła w młodym wieku, skoro Biuro Meldunkowe odnotowało Jakuba i jego dwoje dzieci. Jakub, podobnie jak ojciec, był kupcem i gorzelnikiem. Po śmierci rodziców od 1807 r. samodzielnie kierował firmą. Nabył browar, którego produkty od 1834 r. szykowano we własnym lokalu „Pod Podwójnym Jeleniem” (Am doppelten Hirsch), istniejącym przy Starym Rynku 15. Został też armatorem. Już w 1828 roku skonkretyzował swój plan stworzenia na Zalewie Wiślanym żeglugi parowej. W elbląskiej stoczni D. C. Fechtera, rozpoczął budowę parowca „Copernicus”. Była to jednostka o drewnianym kadłubie, ale wyposażona w maszynę parową sprowadzoną z Wielkiej Brytanii.

Rhode Jan Jakub – ur. 24.08.1690 r. w rodzinie Jakuba, radcy króla pruskiego, mieszkającego w Królewcu. Wykształcenie początkowe i średnie otrzymał w miejscowych szkołach. Studiował teologię i filozofię na uniwersytetach w Królewcu, Kilonii i Jenie, tutaj w 1713 r. zdobył tytuł magistra. Uzupełnił swe wykształcenie podróżą naukową po Niemczech i Holandii. W 1715 r. powrócił do rodzinnego Królewca i rozpoczął pracę w szkolnictwie. Na wybijającego się młodego pedagoga zwróciła uwagę elbląska Rada Miejska i powołała go 11.05.1719 r. na urząd konrektora gimnazjum. Po niecałym roku pracy opuścił jednak szkołę, ponieważ otrzymał katedrę logiki i metafizyki na uniwersytecie królewieckim. Zmarł w 1726 r. Cała jego twórczość naukowa powstała poza Elblągiem. Pracując w Gimnazjum Elbląskim opublikował tylko kilka dysput z filozofii i historii.

Placotomus (właść. Brettschneider) Michał – urodził się w Królewcu około 1530 roku. O jego rodzicach i dzieciństwie nie posiadamy informacji. Studiował w Królewcu (1544 r.), Lipsku (1550 r.) i Wittenberdze, w której w 1557 r. otrzymał stopień magistra. W 1558 r. objął w Elblągu urząd rektora gimnazjum, ale wkrótce zajął się polityką, przechodząc do pracy w Radzie Miejskiej w Elblągu. Szybko osiągnął najważniejsze stanowiska w mieście. W 1562 r. został członkiem Rady Miejskiej, a w 1566 burmistrzem. Działalność jego w radzie przypadła na lata ostrych konfliktów społeczno-politycznych w Elblągu i Prusach królewskich. Elbląska opozycja, kierowana przez Michała Friedwalda domagała się kontroli pospólstwa nad finansami miejskimi, wyboru przez pospólstwo swoich przedstawicieli do rady miejskiej oraz prawa odwoływania się od wyroków sądów miejskich do króla.

Nicolai Henryk – (1605-1660), filozof i teolog, prof. gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Urodził się 7 maja 1605 r., jego ojciec Henryk, przez 30 lat sekretarz Rady Miejskiej, matka - Barbara Petri. Nicolai początkowo uczył się w szkole parafialnej Panny Marii, następnie w 1617 r. został zapisany do gdańskiego gimnazjum. Już od młodzieńczych lat wykazywał się wyjątkowymi zdolnościami. Mając 15 lat - wiosną 1620 r. opuścił Gdańsk i udał się na studia do Wittenbergi, których owocem była publiczna dysputa 31.01.1623 r. pod przewodnictwem Jana Martiniego nt. praktyk magicznych oraz praca wydana drukiem „De magicis acttionibus”. W latach 1623-1625 studiował w Lipsku i Jenie, a w 1626-1627 w Marburgu. Ten ostatni rok Nicolai wykorzystał na intensywne studia u Jana Henryka Tonsora - profesora etyki i fizyki, pod którego kierunkiem doprowadził do finału swoje magisterium. W późniejszym czasie podróżował m.in. wzdłuż Renu i po Holandii by w końcu w latach 1628-1631 spędzić na uniwersytecie w Rostoku, korzystając ze stypendium Rady Miejskiej w Gdańsku. W 1631 r. ta właśnie Rada zaproponowała mu stanowisko profesora w miejscowym gimnazjum. Jako pedagog Henryk był bardzo aktywny, wydał podręczniki filozoficzne i dysputy. Dwukrotnie proponowano mu promowanie na doktora, lecz w obu przypadkach odmówił.

Mylius Michał – był najmłodszym synem rektora Jana Myliusa, który wniósł duże zasługi dla uczelni, przeprowadził jej reorganizację, zorganizował bibliotekę szkolną, bursę, zaprowadził metrykę, podniósł poziom nauczania. Opublikował kilka oracji i tekstów przedstawień szkolnych. Mylius Michał urodził się w Elblągu, w 1603 r. Również kształcił się w tutejszym gimnazjum oraz w kalwińskiej szkole w Bełżycach, kierowanej przez jego brata Dawida. Studiował w Zamościu, Królewcu i Lejdzie. Uzupełnił studia podróżą naukową po Anglii, Francji i Niderlandach. Interesował się głównie prawem. Po śmierci ojca musiał przerwać studia i powrócić na żądanie Rady Miejskiej do Elbląga. Rada powołała go 15.10.1630 r. na urząd rektora Gimnazjum Elbląskiego. Był autorem kilku oracji, panegiryków, tez dysput i sztuk teatralnych. Zmarł 10.01.1652 r.