Balk Herman

Herman Balk (1209(?)-1239) - mistrz krajowy zakonu krzyżackiego w Prusach, założyciel Torunia (pierwszego miasta na nowoczesnym prawie), zwalczał plemiona pruskie.Von Balk urodził się prawdopodobnie ok. 1209 gdzieś w Dolnej Saksonii.
Nie wiadomo dokładnie kiedy wstąpił do Zakonu i jak przebiegała jego
rycerska kariera, ale najprawdopodobniej musiał odznaczać się
ponadprzeciętnymi zdolnościami, skoro sam wielki mistrz Herman von Salza wyznaczył właśnie jego do pionierskiej misji pruskiej, mianując go mistrzem krajowym Prus.Fragment Kroniki ziem pruskich Mikołaja von Jeroschin:

"W 1230 r. Balk przybył do Nieszawy, a wkrótce - dowodząc niewielką grupą zbrojnych – przeprawił się przez Wisłę i tam założył pierwsza osadę – Toruń (dzisiejszy Stary Toruń).
To stąd kierował później walką z plemionami pruskimi, tędy przepuszczał
pierwsze oddziały rycerzy i osadników, którzy korzystając z krzyżackiej
osłony, planów i pieniędzy w błyskawicznym czasie wybudowali nowe
miasta, potężne zamki."

Już 28 grudnia 1233 wydał przywileje lokacyjne dla Torunia i Chełmna (tzw. prawo chełmińskie, swoisty wzorzec organizacji miejskiej na kilka wieków). Niedługo po tym podobne otrzymały Radzyń Chełmiński, Kwidzyn, Kowalewo Pomorskie, Grudziądz, Brodnica.W 1236 r. Balk nadał rycerzowi Dytrykowi de Dypenow rozległy obszar ziemi na północ od Kwidzyna, dzięki czemu powstały pierwsze dobra rycerskie w Prusach. Tymczasem ciągle umacniał i rozbudowywał Toruń, który w tym czasie przeistoczył się nie tylko w potężną twierdzę ale też ostatecznie okrzepły w nim tendencje miastotwórcze.Rok później Balk poprowadził swoich rycerzy aż nad Zalew Wiślany, gdzie zapoczątkował budowę Elbląga.Jeszcze tego samego 1237 roku mianowano go mistrzem krajowym zakonu kawalerów mieczowych,
co poskutkowało tym, że w kilka miesięcy doprowadził do zjednoczenia
obu zakonów rycerskich. Potem na krótko wrócił do Prus, gdzie
"załatwił" Elblągowi sprowadzenie pracowitych dominikanów. Po ponownym
wyjeździe do Inflant prowadził rokowania z królem Danii Waldemarem II Zwycięskim w sprawie podziału Estonii.
Jednak wielki mistrz nie dał mu zbyt długiego wytchnienia od wojny,
zobowiązując go do zorganizowania i poprowadzenia wyprawy przeciwko Rusinom. Balk wywiązał się z tego zadania znakomicie. Wprawnie dowodząc swoimi rycerzami, rozgromił wojska ruskie.Wkrótce po tym prawdopodobnie zaczęły go nękać choroby lub
zwyczajnie zestarzał się i coraz trudniej przychodziło mu pełnić
rozliczne obowiązki. Zrezygnował z wszystkich godności i osiadł w Würzburgu, gdzie umarł pod koniec marca 1239 roku.