Miedzioryt

Miedzioryt (dawne nazwy sztych, kopersztych, łac. cuprum - miedź, niem. Kupferstich) to technika graficzna wklęsła, najstarsza technika graficzna
na metalu, stosowana już w XV wieku.
Wywodzi się prawdopodobnie z próbnych odbitek otrzymywanych przy stosowaniu
techniki niella.Grafiki wykonane w technice
miedziorytu oznaczane są symbolem C2.Rysunek wykonuje się rylcem na
wypolerowanej płycie miedzianej, z
tym że najpierw wycinane są ogólne kontury, później wypełniane modelunkiem.
Płytę pokrywa się farbą, po czym usuwa się jej nadmiar tak, że farba pozostaje
jedynie w wyżłobionych rowkach. Następnie rycinę odbija się na prasie. Odbitka z takiej matrycy charakteryzuje się cienką ostro
zakończoną kreską i nazywana jest również miedziorytem. W XVI - XVIII w. ryciny miedziorytnicze pełniły funkcję
ilustracji książkowej oraz planszy kartograficznej. Specjalnym rodzajem miedziorytu
jest miedzioryt
punktowany, który powstaje przez zastosowanie zamiast rylca, punc o
jednym lub kilku ostrych końcach.Najbardziej znani mistrzowie miedziorytu to Martin Schongauer, Albrecht Dürer, Andrea Mantegna, Antonio
del Pollaiuolo, Lucas van Leyden, Hendrick
Goltzius, A. Bosse Polscy artyści zajmujący się miedziorytem

• Mirosław Piotrowski (grafik)
• Krzysztof
  Skórczewski