Jungschultz Johann (junior) (1583 – 1630)

Jungschultz Johann urodził się w Elblągu w 1583 r. Jego ojciec również Johann – w latach 1579 – 1597 sprawował w Elblągu urząd burmistrza, matką jego była Justyna Sprengel, córka burmistrza Johanna Sprengela. Po ukończeniu Gimnazjum Elbląskiego, w 1597 r. dla nauki języka polskiego rodzice wysłali go do Radziejowa na Kujawach. Studiował w Altdorfie, Strasburgu i Lejdzie. W okresie studiów odwiedził Paryż, Orlean, Londyn, Flandrię i Zelandię. W 1608 roku wrócił do rodzinnego miasta, a w następnym roku w celu doskonalenia języka i prawa polskiego wraz z delegatami i z ówczesnym burmistrzem elbląskim Grzegorzem Widerem i rajcą Stiemerem udał się na sejm warszawski. Po zakończeniu obrad sejmowych skierował się do Krakowa a stamtąd do Konstantynopola. Po powrocie do Elbląga w 1611 r. ożenił się z Angielką Katarzyną Sebethan, a po jej śmierci w 1618 r. z Marią – córką elbląskiego rajcy Mikołaja Henninga. W 1613 r. Johann wszedł w skład elbląskiej Rady Miejskiej, pełniąc urząd pana młyńskiego i kompana rajcy wetowego. W 1615 r. wybrany został burmistrzem. Pięć razy (1615, 1619, 1622, 1627, 1630) pełnił urząd prezydującego burmistrza, sześciokrotnie (1622, 1623, 1624, 1625, 1626, 1629) – urząd burgrabiego królewskiego. Miał on dwóch synów, z których jeden został rajcą elbląskim. Wielokrotnie reprezentował miasto na zjazdach Rady Pruskiej. W trakcie pełnienia urzędu przez juniora Johanna Jungschultza prowadził długoletni spór z biskupem warmińskim Rudnickim o zwrot katolikom kościoła św. Mikołaja, zakończony wydaniem świątyni w 1618 r. na jego urzędowanie przypadła również okupacja miasta przez Szwedów (1626-1635) i związane z tym trudności polityczne i gospodarcze wynikające m.in. z poddania się miasta bez stawiania oporu. W tym czasie pełnił również urząd burgrabiego króla szwedzkiego. Reprezentował miasto w rokowaniach zakończonych rozejmem w Starym Targu. Towarzyszył kanclerzowi Oxenstiernie w czasie wymarszu wojsk szwedzkich z miasta, panujące wówczas zimno doprowadziło do przeziębienia i śmiertelnej choroby. Zmarł 11 stycznia 1630 roku. Po jego śmierci rodzina Jungschultzów ufundowała okazały pomnik epitafijny, który zamontowano w kościele NMP.