Rotus (Rhotus) Tomasz – poeta, bibliofil, rektor Gimnazjum Elbląskiego. Pochodził z Tczewa. Nie jest znana data urodzin, jak również nie ma danych o jego rodzicach. Wykształcenie początkowe otrzymał w Gdańsku i tam też prawdopodobnie otrzymał stypendium na studia. Rozpoczął je 1.05.1574 r. w Wittenberdze, a kontynuował w Rostocku, Królewcu i Bazylei. Studiował filozofię i filologię przez 9 lat. Po studiach pracował jako nauczyciel w szkołach Malborka i Gdańska. 23.02.1586 r. burmistrz Albert Isendorf uroczyście wprowadził go na urząd rektora Gimnazjum Elbląskiego. Z jego działalności pedagogicznej w Elblągu zachowały się do naszych czasów tylko listy płac nauczycieli, kwitowane w kamerze miejskiej przez Rotusa. Właśnie z nich wynika, że w gimnazjum pracowało jednocześnie 8-10 nauczycieli (rektor, konrektor, kantor, kaligraf języka niemieckiego oraz innych 4-6 nauczycieli). Tak duża liczba kadry świadczy, iż szkoła musiała realizować pełny program humanistycznego gimnazjum i być może nawet wykładane były w niej początki filozofii. Rotus znany był w Prusach jako wybitny poeta łaciński, nazywano go w panegirykach „pruskim Horacym”.

Rhode Jan Jakub – ur. 24.08.1690 r. w rodzinie Jakuba, radcy króla pruskiego, mieszkającego w Królewcu. Wykształcenie początkowe i średnie otrzymał w miejscowych szkołach. Studiował teologię i filozofię na uniwersytetach w Królewcu, Kilonii i Jenie, tutaj w 1713 r. zdobył tytuł magistra. Uzupełnił swe wykształcenie podróżą naukową po Niemczech i Holandii. W 1715 r. powrócił do rodzinnego Królewca i rozpoczął pracę w szkolnictwie. Na wybijającego się młodego pedagoga zwróciła uwagę elbląska Rada Miejska i powołała go 11.05.1719 r. na urząd konrektora gimnazjum. Po niecałym roku pracy opuścił jednak szkołę, ponieważ otrzymał katedrę logiki i metafizyki na uniwersytecie królewieckim. Zmarł w 1726 r. Cała jego twórczość naukowa powstała poza Elblągiem. Pracując w Gimnazjum Elbląskim opublikował tylko kilka dysput z filozofii i historii.

Proew Krzysztof Gottlieb – urodzony w listopadzie 1739 roku, syn elbląskiego blacharza Dawida Konrada. Rodzice jego przenieśli się do Królewca i tam też ukończył szkołę podstawową i średnią. Następnie kształcił się w gimnazjach Torunia (maj 1758 r. do primy), Elbląga (19.04.1759 r. do primy) i na uniwersytecie królewieckim (13.04.1761 r.) Obok prawa, które było jego zasadniczym przedmiotem studiów, uczęszczał na wykłady filozofii (słuchał wykładów Kanta), nauk matematyczno-przyrodniczych i uczył się języka francuskiego. Po studiach został ochmistrzem synów hr. von Kayserlingk. W 1765 r. uzyskał w Gimnazjum Elbląskim posadę profesora ekstraordynaryjnego matematyki i języka francuskiego. Wkrótce otworzył kancelarię adwokacko-notarialną i odtąd łączył pracę w szkole z praktyką adwokacką. W 1782 r. został konrektorem i profesorem zwyczajnym. Zmarł w 1803 roku.

Placotomus (właść. Brettschneider) Michał – urodził się w Królewcu około 1530 roku. O jego rodzicach i dzieciństwie nie posiadamy informacji. Studiował w Królewcu (1544 r.), Lipsku (1550 r.) i Wittenberdze, w której w 1557 r. otrzymał stopień magistra. W 1558 r. objął w Elblągu urząd rektora gimnazjum, ale wkrótce zajął się polityką, przechodząc do pracy w Radzie Miejskiej w Elblągu. Szybko osiągnął najważniejsze stanowiska w mieście. W 1562 r. został członkiem Rady Miejskiej, a w 1566 burmistrzem. Działalność jego w radzie przypadła na lata ostrych konfliktów społeczno-politycznych w Elblągu i Prusach królewskich. Elbląska opozycja, kierowana przez Michała Friedwalda domagała się kontroli pospólstwa nad finansami miejskimi, wyboru przez pospólstwo swoich przedstawicieli do rady miejskiej oraz prawa odwoływania się od wyroków sądów miejskich do króla.

Pflesser Józef – urodził się w Osachtz w Miśni. Dnia 17.08.1623 r. został przyjęty do primy gimnazjum w Elblągu. W latach 1630 – 1682 był nauczycielem VI klasy, a od 1650 r. V klasy oraz nauczycielem kaligrafii w Gimnazjum Elbląskim. Tak długim stażem pracy – 50 lat nie mógł się poszczycić żaden z pedagogów pracujących w tej szkole w XVI-XVIII w. W 1682 r. przeniesiono Pflessera na emeryturę. Zmarł w następnym roku, osiągając bardzo sędziwy jak na ówczesne czasy wiek 81 lat.

Nicolai Henryk – (1605-1660), filozof i teolog, prof. gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Urodził się 7 maja 1605 r., jego ojciec Henryk, przez 30 lat sekretarz Rady Miejskiej, matka - Barbara Petri. Nicolai początkowo uczył się w szkole parafialnej Panny Marii, następnie w 1617 r. został zapisany do gdańskiego gimnazjum. Już od młodzieńczych lat wykazywał się wyjątkowymi zdolnościami. Mając 15 lat - wiosną 1620 r. opuścił Gdańsk i udał się na studia do Wittenbergi, których owocem była publiczna dysputa 31.01.1623 r. pod przewodnictwem Jana Martiniego nt. praktyk magicznych oraz praca wydana drukiem „De magicis acttionibus”. W latach 1623-1625 studiował w Lipsku i Jenie, a w 1626-1627 w Marburgu. Ten ostatni rok Nicolai wykorzystał na intensywne studia u Jana Henryka Tonsora - profesora etyki i fizyki, pod którego kierunkiem doprowadził do finału swoje magisterium. W późniejszym czasie podróżował m.in. wzdłuż Renu i po Holandii by w końcu w latach 1628-1631 spędzić na uniwersytecie w Rostoku, korzystając ze stypendium Rady Miejskiej w Gdańsku. W 1631 r. ta właśnie Rada zaproponowała mu stanowisko profesora w miejscowym gimnazjum. Jako pedagog Henryk był bardzo aktywny, wydał podręczniki filozoficzne i dysputy. Dwukrotnie proponowano mu promowanie na doktora, lecz w obu przypadkach odmówił.

Mylius Michał – był najmłodszym synem rektora Jana Myliusa, który wniósł duże zasługi dla uczelni, przeprowadził jej reorganizację, zorganizował bibliotekę szkolną, bursę, zaprowadził metrykę, podniósł poziom nauczania. Opublikował kilka oracji i tekstów przedstawień szkolnych. Mylius Michał urodził się w Elblągu, w 1603 r. Również kształcił się w tutejszym gimnazjum oraz w kalwińskiej szkole w Bełżycach, kierowanej przez jego brata Dawida. Studiował w Zamościu, Królewcu i Lejdzie. Uzupełnił studia podróżą naukową po Anglii, Francji i Niderlandach. Interesował się głównie prawem. Po śmierci ojca musiał przerwać studia i powrócić na żądanie Rady Miejskiej do Elbląga. Rada powołała go 15.10.1630 r. na urząd rektora Gimnazjum Elbląskiego. Był autorem kilku oracji, panegiryków, tez dysput i sztuk teatralnych. Zmarł 10.01.1652 r.

Menniger Jerzy – ur. w Elblągu. Od 22.06.1615 r. uczęszczał do V klasy miejscowego gimnazjum. Jako elbląski stypendysta studiował we Franeker i Lejdzie (źródło według Tolckemita). Metryki ukończenia obydwu tych uczelni jednak nie notują takiego nazwiska. Nazwisko jego figuruje w metryce uniwersytetu królewieckiego. W 1632 r. (po śmierci B. Fellgiebela) Rada Miejska Elbląga wezwała Mennigera, aby powrócił z Lejdy i objął obowiązki konrektora gimnazjum. Pracował na tym stanowisku do śmierci 1.12.1641 r.

Meister Joachim – ur. 1.11.1532 r. w Zgorzelcu (Görlitz), syn kupca korzennego (prawdopodobnie aptekarza) Oswalda M. Wykształcenie średnie otrzymał w gimnazjum rodzinnego miasta pod kierunkiem słynnego rektora Jerzego Ottomanna. Następnie studiował we Frankfurcie nad Odrą i Lipsku. Powróciwszy do Zgorzelca, został nauczycielem młodszych klas w tamtejszym gimnazjum kierowanym przez wspomnianego Ottomanna. W 1559 roku otrzymał urząd rektora w Lubaniu Śląskim, a w 1560 r. został z inicjatywy swego ziomka Sebastiana Neubaura, pastora elbląskiego, zaproszony do Elbląga na stanowisko rektora Gimnazjum Elbląskiego. Szybko popadł w konflikt z ambitnym i kłótliwym pastorem Neubaurem stale wtrącającym się do życia szkoły z racji pełnionego w czasie wakatu kierownictwa gimnazjum. Po niespełna roku po objęciu rektoratu zrezygnował z niego i wyjechał z Elbląga. Udał się na studia do Wittenberii, a po ich ukończeniu pracował w szkołach Getyngi, Zgorzelca, Wrocławia i Bremy. Zmarł 10.02.1587 r. Pozostawił po sobie kilka dzieł literackich i teologicznych.

Langerfelt Kasper – ur. w 1540 r., syn Pawła, rajcy Starego Miasta w Królewcu. Studiował na uniwersytetach w Królewcu i Frankfurcie nad Odrą – zdobywając stopień magistra w 1557 r. Następnie był konrektorem w Królewcu. W 1559 r. został konrektorem i profesorem poezji (wydał już wówczas 5 zbiorków wierszy) w Gimnazjum Elbląskim. Powrócił do Królewca w 1569 r., objął tam katedrę retoryki. Oprócz wymienionych zbiorków poezji wydał w latach 1563-1569 w Królewcu pięć kalendarzy i prognostyków astrologicznych. Zmarł 13.07.1571 r.