W zbiorach Archiwum Państwowego w Gdańsku przechowywany jest pochodzący z około 1760 r. herbarz patrycjatu elbląskiego „Armarium Elbingense oder Elbingschen Wappen Buch” autorstwa Johanna Heinricha Dewitza. Rękopis ten oprócz wstępu, przedmowy, rozdziału o stosowaniu godeł zawiera 222 herby wykonane w technice miedziorytniczej. Wśród nich oprócz herbów Polski, Prus Królewskich, Starego i Nowego Elbląga oraz angielskiej Kampanii Wschodniej znajduje się 217 herbów elbląskich patrycjuszy i osób zasłużonych dla miasta...

Christoph Jacob Marenski urodził się 6 kwietnia 1776 r. w Toruniu w rodzinie kupieckiej. W 1787 rozpoczął naukę w toruńskim gimnazjum. W 1894 r. podjął studia na uniwersytecie w Królewcu. Początkowo studiował teologię, następnie przeniósł się na prawo (zmiana kierunku studiów podyktowana była słabym zdrowiem Marenskiego, które utrudniałoby mu wykonywanie obowiązków duszpasterskich). W 1803 r. pełnił obowiązki referendariusza w Kwidzynie. W 1804 r. dostał się do rady miejskiej Kwidzyna, zostając jednocześnie młodszym asesorem w sądzie miejskim. W następnym roku wstąpił Marenski do kwidzyńskiej łoży wolnomularskiej „Zur goldenen Harfe”.

Julius Lohmeyer, niemiecki humorysta i pisarz młodzieżowy, autor poczytnych swego czasu książek dla najmłodszych czytelników, był przez szereg lat związany z Elblągiem. Urodził się 6 października 1835. Miejscem jego urodzenia jest prawdopodobnie Nysa (tak podaje większość źródeł, choć w rysie biograficznym opublikowanym w elbląskiej gazecie „Altpreußische Zeitung” (nr 41 z dn. 18 lutego 1894) podano, że Lohmeyer był rodowitym elblążaninem, jest to jednak najprawdopodobniej błędna informacja).

Wilhelm Baum urodził się 10 listopada 1799 w Elblągu. Pochodził ze znamienitej rodziny (ojciec był zamożnym kupcem i członkiem Rady Miejskiej z zamiłowaniem do malarstwa, matka była z pochodzenia Francuzką). Ukończył miejscowe gimnazjum, gdzie szczególnie interesował się językami starożytnymi i antykiem. W 1818 wstąpił na uniwersytet w Królewcu. Studiował tu przez rok medycynę, a także uczęszczał na seminarium z filologii. W tym czasie poznał Baum w Królewcu relegowanego z uczelni za republikańskiego poglądy Johann Friedricha Diffenbacha, który zasłynął później jako znamienity chirurg – prekursor transplantologii i medycyny plastycznej. W Królewcu Diffenbach stanął na czele korporacji studenckiej, do której przystąpił także elblążanin.

Urodziła się 29 września 1787 r. w Mannheim. Jej matką była córka poczmistrza Maria Anna Hippe (z domu Eckin), ojcem – Christoph Hippe (również poczmistrz). Bruno Satori-Neumann opowiada się jednak za wersją, jakoby Joanna była naturalną córką księcia Maksymiliana Josepha von Zweibrücken-Birkenfeldt, późniejszego pierwszego króla Królestwa Bawarii, którego matka Joanny poznała jeszcze przed zawarciem małżeństwa.

Prawdziwym człowiekiem renesansu można nazwać urodzonego w Elblągu 21 stycznia 1862 Juliusa Levina. Był on synem żydowskiego nauczyciela religii Isidora Levina. Uczęszczał do elbląskiego Gimnazjum, pobierając jednocześnie lekcje gry na skrzypcach...

W latach 1854-1868 urząd nadburmistrza w Elblągu pełnił Theodor Konrad Burscher. Po jego śmierci rada miejska wybrała na stanowisko pierwszego burmistrza Johanna Carla Adolfa Selke, urodzonego 13 maja 1836 r. w Pieniężnie, dotychczasowego burmistrza w Luckenwalde (Rejencja Poczdamska). Selke studiował prawo na uniwersytecie w Królewcu i zdał egzaminy państwowe na referendarza. Wybór ten król pruski zatwierdził 5 grudnia 1868 roku, urzędowanie rozpoczął natomiast Selke 22 stycznia następnego roku. W 1872 r. cesarz Wilhelm nadał mu tytuł nadburmistrza (Oberbürgermeister), jednocześnie podniesiono mu roczne uposażenie do 2600 reichstalarów...

Ród pochodził ze Szkocji i swą historią sięgał poł. XIV w. Karol (1576-1650), syn rajcy z miasta Dundee w młodzieńczych latach został wysłany do Gdańska na nauki zawodu kupieckiego. Po 14 latach nauki, Karol podjął działalność handlową na własny rachunek. Odwiedzał liczne kraje europejskie – utrzymując z wieloma miastami stosunki handlowe. Wraz z żoną Katarzyną w okresie wojny przeniósł się do Królewca. Po śmierci żony ze względu na trudności w wychowaniu licznego potomstwa (11 dzieci) wrócił do Gdańska. Zamieszkał u córki Katarzyny, a po jej śmierci u swego syna Karola zwanego starszym...

Achenwallowie pochodzili z Newcastle, gdzie prowadzili handel z portami bałtyckimi. Ich pierwszy przedstawiciel pojawił się w Elblągu w 1614 roku. Nie opuścili oni Elbląga po likwidacji kantoru Kampanii Wschodniej, przyjęli obywatelstwo miejskie i stopniowo wrośli w miejscowe społeczeństwo. Trzech przedstawicieli tej rodziny pełniło funkcje w samorządzie miejskim. Jako pierwszy godność członka II Ordynku w latach 1667-1684 pełnił Gottlieb Tomasz Achenwall, profesor gimnazjum elbląskiego, następnie pastor. Kolejny członek tej rodziny – Michał był członkiem II Ordynku w latach 1703-1726, a w 1710 r. był wójtem. Jakub Achenwall wchodził w skład II Ordynku w latach 1751-1761, a w 1757 – przewodniczył jako wójt, w 1761 r. – został rajcą pełniąc urząd asesora, kompana Kamlarki wewnętrznej, kamlarza wewnętrznego, pana młyńskiego, pana wetowego, rybickiego...

Bałtyk od dawna przyciągał uwagę kupców angielskich jako obfity rynek zaopatrzenia w podstawowe dla gospodarki Anglii produkty żywnościowe, zwłaszcza zboże oraz surowce niezbędne do budowy angielskiej floty. Wśród bałtyckich surowców i półfabrykatów poszukiwanych przez stocznie angielskie do najważniejszych należało: drewno, len i konopie, liny okrętowe i przędza, żelazo oraz smoła i dziegieć...