Karl Adolph Benecke

Karl Adolph Benecke urodził się 1 października 1809 r. w Halberstadt. Uczęszczał do miejscowego gimnazjum, w 1828 r. zapisał się na uniwersytet w Halle, gdzie przez jeden rok studiował filozofię i teologię. W 1830 r. rozpoczął studia z zakresu filologii, historii, filozofii i pedagogiki w Królewcu. Na królewieckim uniwersytecie uzyskał w 1833 r. tytuł doktora, następnie habilitował się i nauczał jako docent prywatny na wydziale filologicznym. 29 września 1840 r. powierzono mu stanowisko dyrektora w nowo utworzonej wyższej szkole miejskiej (höhere Bürgerschule) w Elblągu. W 1844 został wybrany na rektora tutejszego Gimnazjum (uroczyste objęcie przez Benecke nowej funkcji odbyło się dopiero 7 maja 1845, gdyż do Wielkanocy tegoż roku sprawował obowiązki nauczyciela w höhere Bürgerschule). Jako nauczyciel Benecke wykładał łacinę i grekę w klasie prima Gimnazjum. Za jego kadencji zwiększyła się znacznie ilość uczniów uczęszczających do Gimnazjum (w czasach rektora Benecke przyjęto w sumie 2107 chłopców, w tym syna rektora, który świadectwo dojrzałości otrzymał w 1881), tak iż paląca stała się kwestia przeniesienia szkoły do nowego, obszerniejszego i lepiej przystosowanego budynku – parcela pod budowę nabyta została już w 1867, ostatecznie Gimnazjum otrzymało nową siedzibę w kwietniu 1882, w momencie gdy Benecke rozstawał się ze stanowiskiem). W czasie, gdy Benecke kierował placówką, nauczali w elbląskim Gimnazjum tak zasłużeni i światli pedagodzy, jak Wilhelm Behring, Siegfried Anger czy archiwista Edwid Volckmann, zasłużeni nie tylko w aspekcie wychowania mlodziezy, ale także dla życia naukowego i kulturalnego miasta i regionu. Szkoła była też jednym z niewielu gimnazjów pruskich, w których przedmiotem obowiązkowym był język angielski. Mały nacisk kładziono natomiast na zajęcia sportowe, mimo wprowadzenia już za poprzedniego rektora Munda regularnych lekcji gimnastyki, bywało, ze zajęcia te nie odbywały się w ogóle przez pewien czas (sytuacja taka miała miejsce zimą 1871, kiedy to miejska hala gimnastyczna została wyłączona z użytku za sprawą urządzenia w niej dodatkowego lazaretu dla rannych żołnierzy). W 1850 r. wysunięta została ważna inicjatywą stworzenia drukowanego katalogu księgozbioru biblioteki Gimnazjum, służącej jednocześnie jako biblioteka miejska. Rok wcześniej natomiast szkoła obchodziła uroczyście jubileusz dwustu pięćdziesięciu lat swojego istnienia, z okazji którego Benecke napisał dwie wydane drukiem przemowy na temat dziejów oraz znaczenia szkoły.
Benecke zasłużył się dla rozwoju szkolnictwa elementarnego w Elblągu (m. in. dla powstania höhere Töchterschule), działał też aktywnie w Stowarzyszeniu Nauczycielskim (Lehrerverein). Wysuwano jednak wobec niego zarzut, iż dbając o rozwój szkolnictwa, nie zabiegał u władz miejskich o poprawę uposażenia nauczycieli, w obawie, że magistrat obetnie wówczas środki na wprowadzane przez niego nowości.
1 kwietnia 1882 Benecke przeszedł na emeryturę jako tajny radcy (geheimer Regierungsrath). Zmarł dwa lata później, 27 grudnia 1884 w Jenie.

Literatura:
Volckmann E., Das städtische Gymnasium zu Elbing, Elbing 1882,
Boldt A., Elbinger Geistesleben im 19. Jahrhundert. Ein Beitrag zur Chronik der Stadt Elbing, Mohrungen 1894
1535-1935. Festschrift zur Vierhundertjahrfeier des staatlichen Gymnasiums zu Elbing, Elbing 1935,
Zu der öffentlichen Prüfung der Schüler des Gymnasiums zu Elbing, Elbing 1850, 1867