Johann Jakob Krause

Johann Jakob Krause urodził się w Elblągu 23 grudnia 1778 r. Studiował w Gdańsku farmację, następnie kontynuował studia w szkole wyższej w Królewcu i w Erfurcie w Instytucie im. Trommsdorff’a (pierwszym w Niemczech instytucie chemii i farmacji).
Swoją karierę we władzach miejskich Elbląga rozpoczął 23 grudnia 1808, kiedy to na pierwszym posiedzeniu Rady Miejskiej po wprowadzeniu w Elblągu tzw. ordynacji miejskiej (Städteordnung) został wybrany protokolantem, którą to funkcje sprawował do 29 lipca 1816 r. 2 sierpnia tego roku został członkiem magistratu, nie pobierającym za swą pracę wynagrodzenia. Funkcję tę sprawował Krause nieprzerwanie do 1926 r. W tym czasie interesował się przede wszystkim poprawą miejskiego systemu opieki nad ubogimi.
W 1821 r. na mocy testamentu zmarłego Richarda Cowle został kuratorem fundacji jego imienia. Funkcję te sprawował aż do swojej śmierci, a pod jego kierownictwem fundacja ta stała się najważniejszą prywatną inicjatywą charytatywną w mieście.
W 1836 r. po raz trzeci Krause wybrany został na członka kolegium magistrackiego, a po upływie sześcioletniej kadencji magistrat w uznaniu jego zasług (Krause był najstarszym jego członkiem) powierzył mu urząd burmistrza. Urzędowanie jako burmistrz rozpoczął 22 marca 1842, a gdy rok później (23 marca 1843 r). zmarł nadburmistrz Haase, Krause zastępował go z urzędu przez prawie rok (nowego nadburmistrza, którym został Adolph Phillips wybrano 30 stycznia 1844 r.) Funkcję burmistrza sprawował do 9 stycznia 1849, kiedy to ustąpił ze względu na swe inne powinności oraz w dużej mierze z powodów zdrowotnych związanych z wiekiem.
Po wprowadzeniu ustawy o pruskich sejmikach prowincjonalnych w 1823, Krause był deputowanym na sejmik z ramienia Elbląga. Zasiadał także w powołanym w 1847 r. pierwszym zjednoczonym sejmiku prowincjonalnym (vereinigter Landtag).
Na szczeblu lokalnym Krause zasłużył się w wielu dziedzinach. Miał swój udział w powstaniu elbląskiego Domu Przemysłu – placówki opiekuńczo-wychowawczej dla chłopców oraz fundacji zarządzającej zbudowanym w Elblągu w 1819 r. szpitalem (Krankenstift), w którym leczeni byli chorzy „na ciele i umyśle” (pozbawieni środków materialnych elblążanie leczeni byli w nim na koszt miasta, pozostali na koszt rodzin lub cechów (w przypadku rzemieślników) lub pracodawców (służba). Krause był także przewodniczącym elbląskiego Verschönerungsverein, którego głównym celem była poprawa wyglądu miejskich ulic i placów.
Johann Jakob Krause był bardzo zamożnym człowiekiem, co umożliwiło mu zasiadanie przez szereg lat w magistracie bez pobierania wynagrodzenia. Mieszkał na Inn. Mühlendamm (Grobla św. Jerzego), był także właścicielem majątku Bielany Małe (Klein Bieland) oraz okazałego domu z ogrodem i budynkami gospodarczymi w Weingrundforst (Winnica), który po jego śmierci został sprzedany. 12 grudnia 1829 r. ożenił się z Leopoldyną Klemm.
Johann Jakob Krause zmarł 28 lutego 1852 r.